منبرهای یک دقیقه ای

آیت الله جاودان

 اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید.

در ماه رمضان که شیطان در غل و زنجیر است اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید، قبل ماه رمضان ناراحتی‌ها و بدهکاری‌های‌ خود را برطرف کنید، در این صورت روزه شما به کمال می‌رسد.
همه بدهکاری‌های خود را به خدا و خلق خدا بپردازیم که دعای شما برآورده شود. ماه رمضان در حد توان خود فقرا را دریابید، ابتدا خویشاوندان خود را بدون اینکه بفهمند کمک کنید.

روزه را نباید استخفاف کرد و سبک شمرد. بعضى روزه را به شکلى می گیرند(حالا این شوخى است) که- العیاذباللَّه- اگر من به جاى خدا بودم اصلًا روزه اینها را قبول نمی کردم. من افرادى را سراغ دارم که اینها در ماه رمضان شب تا صبح را نمی خوابند اما نه براى اینکه عبادت کنند، بلکه براى اینکه مدت خوابشان پر نشود؛ تا صبح هى چاى می خورند و سیگار می کشند، اول طلوع صبح که شد نمازشان را می خوانند و می خوابند، چنان بیدار می شوند که نماز ظهر و عصر را با عجله بخوانند و بعد بنشینند سر سفره افطار. آخر این چه روزهاى شد؟!

آدم شب تا صبح را نخوابد براى اینکه در حال روزه حتماً خواب باشد و رنج روزه را احساس نکند. آیا این استخفاف به روزه نیست؟! به عقیده من مثل فحش دادن به روزه است، یعنی اى روزه! من اینقدر از تو تنفر دارم که می خواهم رویت را نبینم!

مجموعه آثار شهیدمطهری، ج 23، ص 513

نصّ قرآن کریم است که «اگر بیم دارید که نتوانید میان زنان خود به عدالت رفتار کنید، یک زن بیشتر نگیرید». با این حال آیا شما در عمر از یک نفر شنیده‏ اید که بگوید: می خواهم زن دوم بگیرم اما بیم دارم که رعایت عدالت و مساوات میان آنها نکنم، بگیرم یا نگیرم؟ من که نشنیده‏ ام. حتماً شما هم نشنیده‏ اید. سهل است، مردم ما با علم و تصمیم اینکه به عدالت رفتار نکنند زنان متعدد می گیرند و این کار را به نام اسلام و زیر سرپوش اسلامى انجام می دهند. اینها هستند که با عمل ناهنجار خود اسلام را بدنام می کنند.

اگر تنها کسانى اقدام به تعدد زوجات نمایند که لااقل این یک شرط را واجد باشند، جاى هیچ گونه بهانه و ایرادى نبود.

مجموعه‏ آثار استاد شهید مطهرى، ج‏19، ص 362

اسلام «تن پرورى» به معنى «نفس پرورى» و شهوت پرستى را شدیداً محکوم کرده است، اما پرورش بدن به معنى مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده است و هر نوع عملى را که براى بدن زیانبخش باشد حرام شمرده است.

اسلام آنجا که یک امر واجب (مانند روزه) احیاناً براى بدن مضر تشخیص داده شود تکلیف آن را ساقط می کند، بلکه چنین روزهاى را حرام می داند. هر اعتیادى که براى بدن مضر باشد از نظر اسلام حرام است. آداب و سنن بسیارى در اسلام به خاطر بهداشت و سلامت بدن وضع شده است.
ممکن است افرادى میان «پرورش بدن» که امرى بهداشتى است و «تن پرورى» به معنى نفس پرورى که امرى اخلاقى است فرق نگذارند و خیال کنند اسلام که با تن پرورى مخالف است با بهداشت بدن مخالف است، پس لاقیدى در حفظ سلامت و بلکه کارهایى که مضر به بهداشت و سلامت بدن است از نظر اسلام کار اخلاقى است. و این اشتباهى فاحش و خطرناک است. تقویت و سلامت بدن و بهداشت آن کجا و تن آسانى و تن پرورى کجا؟!
نفس پرورى و شهوت پرستى که در اسلام محکوم است، همان طورى که بر ضد روح پرورى است و موجب بیمارى روح و روان می گردد، بر ضد بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیمارى جسمى می گردد؛ زیرا نفس پرورى و شهوت پرستى منجر به افراط کاری ها می شود و افراط کاری ها منشأ اختلالات اساسى در جهازات بدنى.

مجموعه‏ آثار استاد شهیدمطهرى، ج2، ص286

اسلام درباره اصول عقاید که وظیفه هر فرد تحصیل عقیده صحیح درباره آنهاست تقلید و تعبّد را کافى نمی داند، بلکه لازم می داند که هر فردى مستقلًا و آزادانه صحت آن عقاید را به دست آورد. از نظر اسلام عبادت منحصر نیست به عبادات بدنى مانند نماز و روزه‏ یا عبادات مالى مانند خمس و زکات؛ نوعى دیگر از عبادت هم هست و آن عبادت فکرى است. تفکر یا عبادت فکرى اگر در مسیر تنبّه و بیدارى انسان قرار گیرد از سالها عبادت بدنى برتر و بالاتر است.

? مجموعه‏ آثاراستادشهیدمطهرى، ج‏2، ص 66