اسلام «تن پرورى» به معنى «نفس پرورى» و شهوت پرستى را شدیداً محکوم کرده است، اما پرورش بدن به معنى مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده است و هر نوع عملى را که براى بدن زیانبخش باشد حرام شمرده است.

اسلام آنجا که یک امر واجب (مانند روزه) احیاناً براى بدن مضر تشخیص داده شود تکلیف آن را ساقط می کند، بلکه چنین روزهاى را حرام می داند. هر اعتیادى که براى بدن مضر باشد از نظر اسلام حرام است. آداب و سنن بسیارى در اسلام به خاطر بهداشت و سلامت بدن وضع شده است.
ممکن است افرادى میان «پرورش بدن» که امرى بهداشتى است و «تن پرورى» به معنى نفس پرورى که امرى اخلاقى است فرق نگذارند و خیال کنند اسلام که با تن پرورى مخالف است با بهداشت بدن مخالف است، پس لاقیدى در حفظ سلامت و بلکه کارهایى که مضر به بهداشت و سلامت بدن است از نظر اسلام کار اخلاقى است. و این اشتباهى فاحش و خطرناک است. تقویت و سلامت بدن و بهداشت آن کجا و تن آسانى و تن پرورى کجا؟!
نفس پرورى و شهوت پرستى که در اسلام محکوم است، همان طورى که بر ضد روح پرورى است و موجب بیمارى روح و روان می گردد، بر ضد بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیمارى جسمى می گردد؛ زیرا نفس پرورى و شهوت پرستى منجر به افراط کاری ها می شود و افراط کاری ها منشأ اختلالات اساسى در جهازات بدنى.

مجموعه‏ آثار استاد شهیدمطهرى، ج2، ص286