گاهی شبهاتی در زمینه چرا نام حضرت مهدی(عج) به طور صریح در قرآن نیامده است تا جای هیچ شک و شبهه ای باقی نماند و از سوی برخی از افراد مطرح می شود آیا اگر این گونه که می گویید نام ایشان در قرآن ذکر می گردید ، مردم آن را بهتر و راحت تر نمی پذیرفتند؟

به این سول این گونه پاسخ می دهیم که قرآن برای معرفی افراد و شخصیت ها به مقتضیات حکمت و بلاغت از 3 شیوه استفاده نموده است:

1. معرفی با اسم

2. معرفی با عدد

3. معرفی با صفت و ویژگی

که برای هر کدام به عنوان مثال می توان آیاتی را برشمرد از جمله آیات زیر به ترتیب برای هرکدام از شیوه های 3 گانه به کار رفته اند:

مثال شیوه اول: «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُم‏» (سوره آل عمران، آیه 144)و « يا بَنِي إِسْرائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ» (سوره صف، آیه 6)

مثال شیوه دوم: «وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ بَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبا» (سوره مائده، آیه 12) و «وَ اخْتارَ مُوسى‏ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقاتِنا» (سوره اعراف، آیه 155)

مثال شیوه سوم: « الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيل‏ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَر وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ» (سوره اعراف، آیه 157) و «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏» (سوره مائده، آیه 55)

شناساندن با صفت ، بهترین روش معرفی است. این نوع معرفی راه را بر سودجویان می بندد ؛ زیرا می توان نام جعلی درست کرد اما بهره برداری از صفات ، کار آسانی نبوده و قابل جعل نیست. پس تنها راه معرفی، ذکر نام امام مهدی(عج) نیست و از راه بیان صفات به وجود امام زمان و حکومت جهانی وی اشاره شده است و از آن جهت که قرآن محفوظ از تحریف بماند و به مصالحی ذکر نام امامان معصوم(ع) در قرآن صورت نگرفته است.

کتاب امام مهدی(عج) در قرآن، صص18-21

حضرت مهدی(عج) در سپیده دم جمعه، نیمه شعبان سال 255ق(869م) در شهر سامرا در کشور عراق دیده به جهان گشود.
زندگی آن حضرت به سه دوره تقسیم شده است:
1. دوران اختفا: از زمان ولادت تا شهادت پدر به مدت 5سال
2. دوران غیبت: این دوره خود شامل دو دوره غیبت صغری( از سال 260ق به مدت 70 سال تا سال 329ق) و غیبت کبری است که از زمان شهادت پدر تا زمان ظهور می باشد.
3. دوران ظهور: این دوره به اذن الهی با پایان غیبت کبری آغاز می شود و حضرت مهدی(عج) با قیام حاکمیت الهی خود را بر جهان مستقر نموده جهان را آکنده از عدل و داد می نماید.

امام مهدی (عج) فرزند امام حسن عسکری(ع) و نرجس ( نامهای دیگر ریحانه، سوسن، ملیکه) است که مادرشان طبق برخی اقوال نوه قیصر روم و از جانب مادر از نسل شمعون وصی حضرت عیسی(ع) و اهل روم بود که به دست مسلمین اسیر شد.

کمال الدین و تمام النعمه، ج2، باب 41

برخی القاب مشهور امام مهدی(عج):

مهدی، قائم، منتظَر، بقیة الله، حجة الله، صاحب الزمان، صاحب الامر

امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل می کند:

« المهدی من ولدی اسمه اسمی و کنیته کنیتی أشبه الناس بی خلقاً و خُلقاً »؛ « مهدی (ع) از فرزندان من است،اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است، شبیه ترین مردم به من از جهت صورت و سیرت است.»

کشف الغمه ، ج2، ص521