تو صد مدینه داغى، تو صد مدینه دردى
یتیم مى شود خاک، اگر که برنگردى
تمام شب نیفتاد صداى زوزه باد
چه بادهاى سردى، چه کوچه هاى زردى
دو کوچه آن طرفتر، بپیچ سمت لبخند
شکوفه مى فروشد بهار دوره گردى
کسى مى آید از راه، چه ناگهان چه ناگاه
خداى من چه روزى! خداى من چه مردى!
از آسمان چهارم، مسیح بازگشته ست
زمین ولى چه تنهاست، مگر تو بازگردى

شاعر: علیرضا قزوه