وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا كَبِيرًا. (سوره فرقان، آيه21) 
و کسانی که امیدی به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار می‏ کنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمی ‏بینیم؟!» آنها درباره خود تکبر ورزیدند و طغیان بزرگی کردند!

نکات آیه:
حتّى امید به قیامت، براى سازندگى انسان و اطاعت از خداوند كافى است. «لایرجون…»
روز قیامت، روز ملاقات الطاف یا قهر الهى است. (تا مردم كدام یك را براى خود فراهم كرده باشند). «لقائنا»
كفّار، فرشتگان را باور داشتند. «لولا انزل علینا الملائكة»
مادّیگرایان، همه ‏ى چیز را مادّى مى‏ پندارند و به دنبال دیدن خداوند با چشم سر هستند. «نرى ربّنا»
سرچشمه‏ ى طغیان و استكبار انسان، بلند پروازى‏هاى درونى اوست. «استكبروا فى انفسهم» (از كوزه همان برون تراود كه در اوست.)