آيه شماره 99 از سوره مبارکه انعام
نزول رحمت
وَ هُوَ الَّذي أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِراً نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَراكِباً وَ مِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِيَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِنْ أَعْنابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهاً وَ غَيْرَ مُتَشابِهٍ انْظُرُوا إِلى‏ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ إِنَّ في‏ ذلِكُمْ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
او كسى است كه از آسمان، آبى نازل كرد، و به وسيله آن، گياهان گوناگون رويانديم؛ و از آن، ساقه ‏ها و شاخه‏ هاى سبز، خارج ساختيم؛ و از آنها دانه ‏هاى متراكم، و از شكوفه نخل، شكوفه ‏هايى با رشته‏ هاى باريك بيرون فرستاديم؛ و باغهايى از انواع انگور و زيتون و انار، (گاه) شبيه به يكديگر، و (گاه) بى‏ شباهت! هنگامى كه ميوه مى دهد، به ميوه آن و طرز رسيدنش بنگريد كه در آن، نشانه‏ هايى (از عظمت خدا) براى افراد باايمان است!
1- مایه‏ ى رویش همه‏ ى گیاهان ونباتات، آب باران است. «من السماء ماءً فأخرجنا به نبات كلّ شى‏ء»
2- هم نزول باران، هم رویاندن گیاه و میوه، كار خداست. «أنزل… نخرج» 3- رابطه‏ ى انسان با میوه‏ ها فقط رابطه‏ ى مادّى و غذایى نباشد، بلكه رابطه ‏ى فكرى و توحیدى هم باشد. «اُنظروا الى ثمره… فى ذلكم لایات»
4- بهره‏ گیرى از ستارگان، علم و كارشناسى لازم دارد. «لقوم یعلمون»، درك اینكه كاروان بشرى همه از یك نفس است و این كاروان، به صورت پایدار و ناپایدار در جریان است درك عمیق مى ‏طلبد. «لقوم یفقهون»، درك اینكه از گیاه و باران و میوه باید بهره‏ ى معنوى برد و از انتساب همه‏ ى هستى به خدا نباید غافل بود، ایمان مى‏ طلبد. «لقوم یؤمنون»

آيه شماره 82 از سوره مبارکه اسراء
شفا
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً
و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى‏كنيم؛ و ستمگران را جز خسران (و زيان) نمى‏ افزايد.
1- چون قرآن از جانب خدایى است كه خالق بشر و فطرتِ اوست، قوانین آن نیز با فطرت مطابق و نجات دهنده‏ ى اوست. «شفاء»
2- آنچه از سوى خداى رحمان و رحیم باشد، رحمت است. «رحمة للمؤمنین»
3- چون كافران به اوامر و نواهى قرآن عمل نمى‏ كنند، نزول هر دستور، جرمشان را بیشتر و خسارتشان را افزون‏ تر مى ‏سازد. «لایزیدالظالمین الا خساراً»

آيه شماره 2 از سوره مبارکه جمعه
ارزش حکمت
هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي‏ ضَلالٍ مُبينٍ
و كسى است كه در ميان جمعيت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها مى‏خواند و آنها را تزكيه مى‏ كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مى‏ آموزد هر چند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند
1- رهبر جامعه اسلامى باید از مردم، «رسولاً منهم» و در مردم باشد. «فى الامّیین»
2- تزكیه و خودسازى باید در سایه مكتب انبیا و آیات الهى باشد. (ریاضت‏ها و رهبانیت‏هایى كه در سایه تعلیم پیامبران نباشد، خود نوعى انحراف است.) «یتلوا علیهم آیاته و یزكّیهم»
3 - در مكتب انبیا، پرورش روحى و آموزش فكرى، در كنار بینش و بصیرت مطرح است. «یزكّیهم و یعلّمهم الكتاب و الحكمة»
4- در محیط فاسد نیز مى ‏توان كار تربیتى كرد. «و ان كانوا من قبل لفى ضلال مبین»

آيه شماره 51 از سوره مبارکه زمر
حفاظت از دشمنی ها
وَ إِنْ يَكادُ الَّذينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ
نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‏ شنوند با چشم‏ زخم خود تو را از بين ببرند، و مى‏ گويند: «او ديوانه است»
1- تاریخ، بهترین گواه است كه مال و ثروت به هنگام قهر الهى، نه در دنیا انسان را نجات مى‏ دهد و نه در آخرت. «فما اغنى عنهم ما كانوا یكسبون» (وقتى قارون به زمین فرو رفت، هیچ گروهى نتوانست او را نجات دهد).(قصص/81)
2- سنّت‏هاى الهى قانونمند است و زمان و مكان در آن اثرى ندارد. نسبت به گذشتگان: «اصابهم سیئات ما كسبوا» و نسبت به آیندگان: «سیصیبهم سیّئات ما كسبوا»
3- اسباب نجات در قیامت، امورى غیر از ثروت و قدرت است. «فما اغنى عنهم ما كانوا یكسبون»
4 - سرنوشت انسان به دست خود اوست. «فاصابهم سیّئات ما كسبوا»

آيه شماره 9 از سوره مبارکه صف
رسول هدایت
هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ
او كسى است كه رسول خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه اديان غالب سازد، هر چند مشركان كراهت داشته باشند.
1- دشمن دائماً در فكر خاموش كردن چراغ هدایت و نور خداست. «یریدون لیطفئوا نور اللّه»
2- پیروزى اسلام به خاطر حقانیّت آن است. «بالهدى و دین الحق لیظهره»
3- آینده از آنِ اسلام است. «لیظهره على الدین كلّه»
4- به جز اسلام، تمام ادیان تاریخ مصرف دارند و تنها اسلام مكتب جاودانى است. «لیظهره على الدین كلّه»