تفاوت اسلام آریامهری با اسلام انقلابی
تفاوت اسلام آریامهری با اسلام انقلابی
شهید بهشتی:
مردم نان می خواهند؛ اما در پرتو حاکمیت اسلام
بهمن ماه 1358 در مسجد لرزاده تهران
انقلاب، انقلاب اسلامى است. در یک انقلاب اسلامى، در تداوم انقلاب، تکیه مردم بیش از هر چیز روى حفظ هویت اسلامی انقلاب است. مردم آب مى خواهند، نان مى خواهند، پوشاک مى خواهند، مسکن مى خواهند، نظافت و پاکیزگى مى خواهند، شغل و کار و درآمد مى خواهند، تفریحات سالم مى خواهند، ورزش مى خواهند، مدرسه و دانشگاه مى خواهند، همه اینها را مى خواهند، اما در پرتو اسلام.
اگر به مردمى که انقلاب اسلامى کرده اند بگویید قرار است به برکت انقلاب براى شما خوراک خوب، پوشاک خوب، مسکن خوب، شهرسازى خوب، روشنایى و برق منظم و مرتب، بهداشت و بیمارستان، اشتغال و کار، مدرسه و دانشگاه، خیلى زود و در زمان کوتاه تقدیم کنیم، اما این کار همراه با حاکمیت اسلام و در پرتو اسلام صورت نمى گیرد، جوابشان چیست؟
ما امروز مى گوییم، دیروز هم گفتیم، فردا هم اگر زنده باشیم خواهیم گفت که ما همه این مواهب را مى خواهیم و جداً هم به دنبالش هستیم، اما نه منهاى اسلام، بلکه با اسلام. [تکبیر حضار] و حتی نه «با» اسلام، که براساس اسلام و در پرتو اسلام و بر مبناى قانون اسلام. چون با اسلامی که ما می گوییم از قبیل آن با اسلام آریامهرى نیست. اسلام آریامهرى اسلامى بود که مسجدها تر و تمیز و آباد مى شدند، کاشى هم مى شدند، فرش و قالى هم مى شدند، اجتماعات هم بود، عاشورا هم بود، تاسوعا هم بود، ماه رمضان هم بود، نام اسلام هم بود ، رادیو هم قرآن مى خواند، شبهاى ماه رمضان هم دعاى سحر مى خواند ، ابوحمزه مى خواند، مناجات مى خواند، اما نظام، نظام اسلامى نبود.
براى ما مسأله این است که وقتی می گوییم «با اسلام»، این با اسلام ما با «با اسلامی» که دیگران می گویند فرق دارد. با اسلام ما یعنی اینکه همه این مواهب براساس حاکمیت اسلام است و اینکه قانون اسلام باید حاکم شود.
منبع: ولایت رهبری روحانیت، (1390)، صص277-278
اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید
منبرهای یک دقیقه ای
آیت الله جاودان
اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید.
در ماه رمضان که شیطان در غل و زنجیر است اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید، قبل ماه رمضان ناراحتیها و بدهکاریهای خود را برطرف کنید، در این صورت روزه شما به کمال میرسد.
همه بدهکاریهای خود را به خدا و خلق خدا بپردازیم که دعای شما برآورده شود. ماه رمضان در حد توان خود فقرا را دریابید، ابتدا خویشاوندان خود را بدون اینکه بفهمند کمک کنید.
️سبک نشمردن روزه
روزه را نباید استخفاف کرد و سبک شمرد. بعضى روزه را به شکلى می گیرند(حالا این شوخى است) که- العیاذباللَّه- اگر من به جاى خدا بودم اصلًا روزه اینها را قبول نمی کردم. من افرادى را سراغ دارم که اینها در ماه رمضان شب تا صبح را نمی خوابند اما نه براى اینکه عبادت کنند، بلکه براى اینکه مدت خوابشان پر نشود؛ تا صبح هى چاى می خورند و سیگار می کشند، اول طلوع صبح که شد نمازشان را می خوانند و می خوابند، چنان بیدار می شوند که نماز ظهر و عصر را با عجله بخوانند و بعد بنشینند سر سفره افطار. آخر این چه روزهاى شد؟!
آدم شب تا صبح را نخوابد براى اینکه در حال روزه حتماً خواب باشد و رنج روزه را احساس نکند. آیا این استخفاف به روزه نیست؟! به عقیده من مثل فحش دادن به روزه است، یعنی اى روزه! من اینقدر از تو تنفر دارم که می خواهم رویت را نبینم!
مجموعه آثار شهیدمطهری، ج 23، ص 513
شرط تعدد زوجات
نصّ قرآن کریم است که «اگر بیم دارید که نتوانید میان زنان خود به عدالت رفتار کنید، یک زن بیشتر نگیرید». با این حال آیا شما در عمر از یک نفر شنیده اید که بگوید: می خواهم زن دوم بگیرم اما بیم دارم که رعایت عدالت و مساوات میان آنها نکنم، بگیرم یا نگیرم؟ من که نشنیده ام. حتماً شما هم نشنیده اید. سهل است، مردم ما با علم و تصمیم اینکه به عدالت رفتار نکنند زنان متعدد می گیرند و این کار را به نام اسلام و زیر سرپوش اسلامى انجام می دهند. اینها هستند که با عمل ناهنجار خود اسلام را بدنام می کنند.
اگر تنها کسانى اقدام به تعدد زوجات نمایند که لااقل این یک شرط را واجد باشند، جاى هیچ گونه بهانه و ایرادى نبود.
مجموعه آثار استاد شهید مطهرى، ج19، ص 362
پرورش جسم
اسلام «تن پرورى» به معنى «نفس پرورى» و شهوت پرستى را شدیداً محکوم کرده است، اما پرورش بدن به معنى مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده است و هر نوع عملى را که براى بدن زیانبخش باشد حرام شمرده است.
اسلام آنجا که یک امر واجب (مانند روزه) احیاناً براى بدن مضر تشخیص داده شود تکلیف آن را ساقط می کند، بلکه چنین روزهاى را حرام می داند. هر اعتیادى که براى بدن مضر باشد از نظر اسلام حرام است. آداب و سنن بسیارى در اسلام به خاطر بهداشت و سلامت بدن وضع شده است.
ممکن است افرادى میان «پرورش بدن» که امرى بهداشتى است و «تن پرورى» به معنى نفس پرورى که امرى اخلاقى است فرق نگذارند و خیال کنند اسلام که با تن پرورى مخالف است با بهداشت بدن مخالف است، پس لاقیدى در حفظ سلامت و بلکه کارهایى که مضر به بهداشت و سلامت بدن است از نظر اسلام کار اخلاقى است. و این اشتباهى فاحش و خطرناک است. تقویت و سلامت بدن و بهداشت آن کجا و تن آسانى و تن پرورى کجا؟!
نفس پرورى و شهوت پرستى که در اسلام محکوم است، همان طورى که بر ضد روح پرورى است و موجب بیمارى روح و روان می گردد، بر ضد بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیمارى جسمى می گردد؛ زیرا نفس پرورى و شهوت پرستى منجر به افراط کاری ها می شود و افراط کاری ها منشأ اختلالات اساسى در جهازات بدنى.
مجموعه آثار استاد شهیدمطهرى، ج2، ص286