راه کسب معنویت‏ اصلاح همزمان درون و بیرون:
انسان را باید آزاد کرد و این کار باید با آزادى از درون آغاز گردد. در عین حال در روابط بیرونى هم نباید این گونه نظر داد که این روابط به هر شکل و صورتى که باشند در درون اثر نمى‏ بخشند. اگر بنا شود تعلق اشیاء به انسان هیچ نظام و قانونى نداشته باشد و عدالت در آن رعایت نگردد، رابطه درونى هم بى‏ تردید به‏ هم مى‏ خورد.
بلافاصله پشت سر اصلاح درون، اصلاح بیرون نیز مطرح شده است: این که بعضى از ما انسان ها بعضى دیگر را ربّ و فرمانده و مافوق خود قرار ندهیم و رابطه مالکیت و مملوکیت انسانها را- که منتهى به بسیارى از روابط غیر انسانى دیگر مى‏ شود- از بین ببریم و خراب کنیم. یعنى از نظر قرآن، ما باید در آنِ واحد، هم نظام روحى و فکرى و اخلاقى و معنوى خودمان را درست کنیم و هم نظام اجتماعى و روابط بیرونى را. اگر تنها به یک طرف توجه شود، کارى از پیش نمى‏ رود. 

قرآن در همین زمینه فرموده است: انَّ الْانْسانَ لَیَطْغى‏. أنْ رَاهُ اسْتَغْنى‏ (سوره علق، آیه 6و 7)
انسان وقتى خود را مستغنى و داراى همه چیز مى‏ بیند، این امر در درونش اثر مى‏ گذارد و آن را نیز خراب مى‏ کند. چرا این‏ همه در دستورات دینى تأکید شده است که سعادتمندانه‏ ترین زندگی ها این است که کفاف داشته باشد و انسان محتاج کسى نباشد و درآمدى که از راه شرافتمندانه به دست آورده برایش کافى باشد؟ زیرا همین قدر که مال و ثروت جنبه سودجویى به خود گرفت و به شکل وسیله‏ اى درآمد براى‏ آن که انسان به کمک آن خود را بزرگ و با اهمیت جلوه دهد، دیگر روابط درونى نمى‏ توانند از تأثیر این عامل بیرونىِ قوى برکنار و مبرّا باقى بمانند و تحت فشار آن، آنها نیز به فساد کشیده مى‏ شوند.
مجموعه‏ آثار استاد شهید مطهرى، ج24، صص 256- 254