۲۹ فروردین۹۷
لب به سخن گشود، پای دلت را به این دنیا بازکن، شروع کن شروع، از کجا تا نا کجا، از خدا تا ناخدا، از شرق تا غرب چکیدن را ، مرغ پرید، قفس شکست ، دل، پر، گل، غم، کوه، دریا، سرسره ی سبکسر، شیرین کن ، شب که می رود شبپره کجاست؟ ذهنم می پرد، پلک می زنم ، قول دادی زیر قولت زدی ، کوه را با آن همه دریا تنها گذاشتی، دریا دریا، شب و غروب ، غم کوه پریشانی، پرده را کنار بزن، تند تند بنویس قلم از کاغذ برندار، سرعتت کم است، چه بر ذهن نقش بسته است آیا می دانی؟