شاید آن گاه که نمازت را نشسته خواندی ز موج بلا و تلاطم روزگار، خسته بودی اما دستان رو به آسمانت یادآور طنین یاد خدا بود.

و شاید در حال گره زدن سبزه های وجود دل و پیام آزادی حسینی به کائنات و برپایی شادمانه ای همچون ذوق کودکان در سیزده بدر با خدای مهربان

و کاش دلم صبوری ز قلب پر غصه اما شادمانت آموزد که زندگی مملو از خوشی و ناخوشی دیدن آلاله های وحشی طبیعت سیزده اش خاطره لاله های پرپر شده دشت کرب و بلا و ما رایت الا جمیلا زینبی را تداعی می کند تا به شکرانه نعم الهی و آرزوی ازدیاد آن ها در طبیعت نفس کشیم و با رفتاری زینب وار که پرستار دین خدا و یاور اسیران راه خدا بود پرستار و یاور طبیعت باشیم در سیزده بدر امسال.