سختي ها و گرفتاري هايى كه براى يك نفر در اثر حق گويى و حق خواهى و در اثر شخصيت انسانى و ملكوتى پيش می آيد ننگ و عار نيست، افتخار است. 

تاريخ جهان پر است از كشته شدن هاى شرافتمندانه و زندانى شدنها و زجر و شكنجه ديدنها در اين راه. 

از سوی دیگر سختي ها و فشارها وسيله‏ اى است براى تكميل و تهذيب بيشتر نفس و خالص شدن گوهر وجود انسان، در مقابل آن ناز پروردگی و تنعم است كه روحيه را ضعيف و ناتوان و اخلاق را فاسد مى‏ نماید. 

سختي ها و شدايد و مشكلات، روح را نيرومند می سازد، فلز وجود انسان را خالص و محكم می كند. 

بارور شدن وجود آدمى جز در صحنه گرفتاري ها و مقابله با شدايد و مواجهه با مشكلات حاصل نمی شود، زيرا تا تعين درهم نريزد و خرد نشود تكامل حاصل نمی شود.

 به قول مولوى گندم زير خاك می رود، در زندان خاك گرفتار می شود، در همان زندان است كه شكافته می شود و تعين خود را از دست می دهد و قدم به مرحله كامل تر می گذارد، اول ريشه‏ هاى نازكى بيرون می دهد، طولى نمی كشد كه به صورت بوته گندم، به صورت ساقه و خوشه و دانه‏ هاى زيادترى ظاهر می شود. آن زير خاك قرار گرفتن مقدمه تكامل اوست. باز همين گندم در زير سنگ آسيا نرم و آرد می شود و بعد نان می گردد و نان بار ديگر در زير دندان آسيا می شود و جذب بدن می گردد تا بالاخره به عالی ترين مراحل كمال ممكن خود می رسد و به صورت عقل و فهم تجلى می كند. 

شدايد و سختي هاست كه قهرمان می آفريند، نبوغ می بخشد، باعث تهييج نيرو و بروز قدرت می گردد. 

شدايد و سختي هاست كه نوابغ عظيم و نهضت هاى بزرگ به دنيا تحويل داده است.

حوادث خونين و مصائب بى نظير كربلا زينب را به صورت پولاد آب ديده درآورد. 

زينبى كه از مدينه خارج شد با زينبى كه از شام به مدينه برگشت يكى نبود.

 زينبى كه از شام برگشت رشد يافته‏ تر و خالص تر بود. حتى آنچه در خلال حوادث اسارت ظهور كرده با آنچه در خلال ايام كربلا در زمانى كه هنوز برادر بزرگوارش زنده بود و مسؤوليت به عهده زينب گذاشته نشده بود از زينب ظهور كرد فرق دارد. 

حوادث كربلا بود كه زبان زينب كبرى را به آنچنان خطابه غرّا و آتشينى در مجلس يزيد جارى كرد كه همه شنيده‏ ايد.

رودکی در این زمینه می گوید:
اندر بلاى سخت پديد آيد
 فضل و بزرگوارى و سالارى‏
منبع : مرتضی مطهرى، مجموعه‏ آثار، ج‏۱۸، صص ۹۰-۸۸(کتاب سیری در سیره ائمه اطهار(ع))