ذهنم پر شده، باید خالی گردد. خانه تکانی عجب صفایی دارد. دلم بهانه می گیرد. دمی بی غصه می خواهد. ولی مگر می شود. انَّ الانسانَ لَفی خُسر را مگر یادم رفته است. هر لحظه در گیر و دار این دنیای پر ابتلا شناور روی آب های آزاد با امواج روزگار به این سو و آن سو… بیشتر »

گم شده ام. شب و روز ندارد. گاهی که پایت می لنگد دلت نیز می لغزد. شبانه کوچ می کنی با کوله باری ز گناه سوی ربنا تا کشتی نجاتی شوی برای دل طوفان زده ات از اعماق اقیانوس تنهایی . دل به دلت می دهم. کوتاه و مختصر فریادی از سر لطف و کرم نثارم کن تا شاید این… بیشتر »

گاهی شبی، دمی با خودت خلوت کن. شاید صدای بلند اطرافت اجازه نمی دهد ندای دلت را بشنوی. صدای شکستن نمی شنوی، صدای خراشیدن نمی شنوی. صدای نجوایی عاشقانه گوشت را می نوازد. دمی با صدایی برخاسته از اعماق دلت خلوت کن دوش به دوشش بنشین و کل کلی عارفانه را آغاز… بیشتر »

لحظه غروب آفتاب صدای قرآن و ربنا از ماذنه مسجد به گوش می رسد. دختری در تلاطم روزگار، امر مادر را اجابت می کند. شاید به دعای مادر امید دارد. غرق در شور و شادی اطاعت امر مادر صدای موذن بلند و بلندتر می شود. فضا معطر می شود به ذکر بزرگی خدا. خدایی که یگانه… بیشتر »

هر چه بادا باد!؟ دل را نجات بده از منجلاب تاریکی و خود را آزاد کن از قید ندانستن ها. گوش بسپار به صدای عاشقانه ای که ندا می دهد تو را و تنها رهایت نمی گذارد. بیشتر »