آيه شماره 6 از سوره مبارکه صف
بشارت
وَ إِذْ قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يا بَني‏ إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتي‏ مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبينٌ
و (به ياد آوريد) هنگامى را كه عيسى بن مريم گفت: «اى بنى اسرائيل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى كه تصديق‏ كننده كتابى كه قبل از من فرستاده شده [= تورات‏] مى‏ باشم، و بشارت ‏دهنده به رسولى كه بعد از من مى‏ آيد و نام او احمد است!» هنگامى كه او [= احمد] با معجزات و دلايل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «اين سحرى است آشكار
1- در معرفى افراد آن گونه عمل كنید كه هیچ ابهامى باقى نماند. «… اسمه احمد»
2- لجاجت، عنصرى است كه باعث مى ‏شود، نه بشارت ‏هاى قبلى كارساز باشد و نه نشانه‏ هاى موجود. «فلمّا جاءهم بالبیّنات قالوا هذا سحرٌ مبین»

آيه شماره 25 از سوره مبارکه حدید

دلیل روشن

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ
ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب (آسمانى) و ميزان (شناسايى حقّ از باطل و قوانين عادلانه) نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند.
1- در مدیریّت به هر كس مسئولیّت مى‏ دهیم باید ابزار كار او را در اختیارش قرار دهیم. «أرسلنا رسلنا بالبیّنات و… الكتاب و المیزان»
2- در مدیریّت صحیح، راهنمایى از مدیر، و عمل از مردم است. «أرسلنا… الكتاب و المیزان… لیقوم الناس بالقسط»
3- عدالت واقعى در سایه قانون و رهبر الهى است. «رسلنا… الكتاب… لیقوم النّاس بالقسط»

4 - بعد از اتمام حجّت از طرف خداوند، مسئولیّت با مردم است كه براى عمل و اجرا بپاخیزند. «أرسلنا… أنزلنا… لیقوم النّاس بالقسط»
5 - مردم باید حكومت و تشكیلات داشته باشند تا بتوانند براى قسط بپاخیزند و جلو طغیانگران را بگیرند. «لیقوم النّاس بالقسط»
6- اول كار فرهنگى و تربیتى، بعد اعمال قدرت و تنبیه. «أنزلنا… الكتاب و المیزان… و أنزلنا الحدید»
7- جامعه به سه قوه نیاز دارد: مقنّنه، «الكتاب»، قضائیّه «المیزان لیقوم النّاس بالقسط» و مجریّه. «أنزلنا الحدید فیه بأس شدید»
8- با موانع گسترش عدالت، باید برخورد شدید كرد. «لیقوم النّاس بالقسط و أنزلنا الحدید فیه بأس شدید»

آيه شماره 189 از سوره مبارکه آل عمران
ملک هستی
وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ
و حكومت آسمانها و زمين، از آن خداست؛ و خدا بر همه چيز تواناست‏
1- در قرآن هرجا سخن از حاكمیّت الهى است، آسمان‏ها قبل از زمین مطرح شده و این نشانگر وسعت و عظمت آسمان‏ هاست. «ملك السموات والارض»
2- بسیارند افرادى كه حكومت در دست آنهاست، ولى نمى ‏توانند به خواسته ‏هاى خود جامه‏ ى تحقّق بپوشانند، ولى خداوند هم حكومت دارد و هم بر هر كارى قادر است. «ملك السموات… على كل شى‏ءٍ قدیر»

آيه شماره 82 از سوره مبارکه نساء

أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فيهِ اخْتِلافاً كَثيراً
آيا درباره قرآن نمى‏ انديشند؟! اگر از سوى غير خدا بود، اختلاف فراوانى در آن مى‏ يافتند.
1- راه گرایش به اسلام و قرآن، اندیشه و تدبر است نه تقلید. «افلا یتدبرون»
2- قرآن همه را به تدبّر فراخوانده است و فهم انسان به درك معارف آن مى‏ رسد. «افلا یتدبّرون القرآن»
3 - پندار وجود تضاد و اختلاف در قرآن، نتیجه ‏ى نگرش سطحى و عدم تدبّر و دقّت است. «افلایتدبّرون»
4- قرآن، دلیل حقّانیت رسالت پیامبر است. «لو كان من عند غیر اللَّه…»
5- در قوانین غیر الهى همواره تضاد و تناقض به چشم مى‏ خورد. «لو كان من عند غیر اللَّه لوجدوا…»

آيه شماره 29 از سوره مبارکه فتح

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سيماهُمْ في‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُود
محمّد (ص) فرستاده خداست؛ و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند؛ پيوسته آنها را در حال ركوع و سجود مى‏ بينى در حالى كه همواره فضل خدا و رضاى او را مى‏ طلبند؛ نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمايان است؛
1- جهانى شدن مكتب اسلام، به رهبرى الهى و یارانى صادق نیازمند است. «لیظهره على الدین كله… محمد رسول اللّه و الّذین معه»
2 - مسلمانان باید در برابر دشمن؛ خشونت، قاطعیّت، صلابت و شدّت داشته و در برابر دیگر مؤمنان؛ رأفت، مودّت، رحمت و عطوفت، مهر و احساسات داشته باشند. «اشداء على الكفّار رحماء بینهم»
3- ملاك مهر و قهر، ایمان و كفر است، نه قوم و قبیله و مال و ثروت. «اشداء على الكفّار رحماء بینهم»