آيه شماره 6 از سوره مبارکه صف
بشارت
وَ إِذْ قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يا بَني‏ إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتي‏ مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبينٌ
و (به ياد آوريد) هنگامى را كه عيسى بن مريم گفت: «اى بنى اسرائيل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى كه تصديق‏ كننده كتابى كه قبل از من فرستاده شده [= تورات‏] مى‏ باشم، و بشارت ‏دهنده به رسولى كه بعد از من مى‏ آيد و نام او احمد است!» هنگامى كه او [= احمد] با معجزات و دلايل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «اين سحرى است آشكار
1- در معرفى افراد آن گونه عمل كنید كه هیچ ابهامى باقى نماند. «… اسمه احمد»
2- لجاجت، عنصرى است كه باعث مى ‏شود، نه بشارت ‏هاى قبلى كارساز باشد و نه نشانه‏ هاى موجود. «فلمّا جاءهم بالبیّنات قالوا هذا سحرٌ مبین»