وظیفه مادر نسبت به اولاد

پس از تولد، نخستین وظیفه پدر و مادر این است که نام نیک بر وی نهند، مثل نام انبیاء و اوصیاء و به شیر مادر او را تغذیه نمایند زیرا که شیر مادر ملایم طبع بچه است و اگر مانعی پدید شد دایه ای اختیار کنند که عاقله و فهمیده و از خانواده های نجیب و محترم باشد و میکروب سفلیس( Syphilis )یا مرض دیگر در شیر وی نباشد و زن در ایام رضاع [ و شيردادن] از غذای حرام و شبهه ناک و نجس اجتناب نماید زیرا شیر در بچه جسماً و روحاً تاثیر کلی دارد.
و پس از آن که ایام رضاع به پایان رسید بر پدر و مادر لازم است که در تعلیم و تربیت بچه بکوشند، زیرا که ذهن بچه در ابتداء مثل کاغذی ماند که در وی هیچ نقشی نباشد و قابل همه طور نقشی است.
ای بانوان! شما موظف به امر بزرگی هستید زیرا که جای تردید نیست که کلاس اول تربیت بشر دامن مادر است، وقتی بشر پا در این عالم می گذارد چون لوح وجود او خالی است تربیت مادر و آن چه از قبل او به وی القاء می شود مثل نقشی که بر سنگ زده می شود همین طور در لوح سینه طفل نفوذ می کند و سعادت یا شقاوت در همان ابتداء در وی تعبیه می شود.
بدیهی است که هر خُلق و ملکه ای که در انسان رسوخ نماید زاینده شده «تکرار عمل» است و عمل ابتداء به صورت ساده ای به نظر می آید لکن اگر جلوگیری نشود کم کم به سبب تکرار در ذهن رسوخ می نماید و ملکه نفسانی می گردد، اگر مادر از ابتداء نگذارد طفل پیرامون اعمال زشت مثل یاوه گوئی، هرزگی، دروغ، کتک زنی، فحش، سرقت مال غیر و امثال اینها گردد وقتی بزرگ شد به فساد اخلاق گرفتار نخواهد شد.
خانم ها بایستی بدانند اگر اطفال خود را در کودکی به اخلاق خوب عادت ندهند مرتکب گناه بزرگی شده اند زیرا تربیت مادر به نحو معجزه آسائی در طفل تاثیر می نماید. هر مردی که به قله کوه فضیلت و شرافت رسید در اثر تعلیم و تربیت اولیه او بود و در اثر فقدان تربیت نیکو اگر در بزرگی گناهی مرتکب شود مظلمه او به گردن مادر است که از ابتداء از وی جلوگیری نکرده است.[1]

پی نوشت :
* ايام رضاع: دوره شيردهي
1.روش خوشبختي، بانو امين، كتابخانه سايت انجمن گفتگوي ديني