آيه شماره 162 از سوره مبارکه انعام

قُلْ إِنَّ صَلاتي‏ وَ نُسُكي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ
بگو: «نماز و تمام عبادات من، و زندگى و مرگ من، همه براى خداوند پروردگار جهانيان است.
1- با آنكه نماز، جزو عبادات است، ولى، جدا ذكر شده تا اهمیّت آن را نشان دهد. «صلاتى و نُسُكى»
2- انسان‏ هاى مخلص، مسیر تكوینى (مرگ و حیات) و مسیر تشریعى خود (نماز و نُسُك) را فقط براى خداوند عالمیان مى‏دانند. «انّ صلاتى و نُسُكى و محیاى و مماتى للّه»
3- آنگونه كه در نماز قصد قربت مى‏كنیم، در هر نفس كشیدن و زنده بودن و مردن هم مى‏توان قصد قربت كرد. «محیاى و مماتى للّه…»
4 - مرگ و حیات مهم نیست، مهم آن است كه آنها براى خدا و در راه خدا باشد. «محیاى و مماتى للّه»