مادر شوهر و مادر زن در فرهنگي ديني بايد مانند مادر خودمان در نظر گرفته شود. مادر شوهر، و يا مادر زن غريبه نيستند ارتباط تنگاتنگي به عزيز دلمان يعني همسرمان دارند. بنابراين نمي تواند كسي را كه اين قدر به همسرمان (عشقمان) نزديك است دوست نداشته باشيم. به خصوص اين كه او سال ها زحمت كشيده و گلي مانند همسرمان را پرورش داده است. پس خدمتش كنيد تا مورد لطف خداوند قرار گيريد. احترام مادر زن هم محفوظ است و جاي خود دارد و جايگزين پذير نيست، ولي در اين جا خطاب به نوعروسان گل است كه مادر شوهر يعني مادرِ شوهر. پس دقت كنيد:

مادر که پسر به دست تو داد
با سختی و رنج و محنتش زاد
آسایش خویش وقف او کرد
غم خورد که تا پسر شود شاد
اکنون، تو عروسِ تازه، «شیرین»
وان پور که پروریده، «فرهاد»
حق است که خدمتش نمائید
ای تازه عروس و نیک داماد
(ماهنامه خانه خوبان، سيده نسيم طباطبايي، ش85، ص 61، اسفند 1394)