اطاعت و فرمانبری چارچوبی دارد که اگر رعایت گردد انسان از برکات خوبی بهره مند می گردد. امام علی(ع) در زمینه اطاعت و فرمانبری به قانونی اشاره می نماید: « أطِعْ مَن فَوقَكَ يُطِعْكَ مَن دُونَكَ» ؛ از مافوق خود اطاعت كن، تا زيردستت از تو اطاعت كند.1

اگر به فرموده آن امام بزرگوار در جهت سالم ماندن از عاقل اطاعت کنی از برکات عقل او بهره مند می شویم از این رو فرمودند:« أطِعِ العاقِلَ تَغنَمْ، اِعْصِ الجاهِلَ تَسلَمْ »؛ از خردمند اطاعت كن تا سود برى،و به حرف نابخرد گوش مده تا سالم مانى.2

و در راه اطاعت باید « أطِعِ العِلمَ واعْصِ الجَهلَ تُفلِحْ »؛ از علم فرمان بر و جهل را نافرمانى كن تا رستگار شوى.3

و امام هادى (ع) در این زمینه می فرمایند: «مَن جَمَعَ لَكَ وُدَّهُ ورَأيَهُ فَاجمَعْ لَهُ طاعَتَكَ» ؛ هر كه تمام دوستى و انديشه اش را در اختيار تو گذاشت ، تو نيز تمام اطاعتت را در اختيار او گذار .4

که رعایت آن باعث افزایش کارایی دستورات رئیس و مرئوس می گردد و برکات زیادی دارد و امام علی(ع) فرمودند: « لا دِينَ لمَن دانَ بطاعَةِ المَخلوقِ ومَعصيَةِ الخالِقِ» ؛ كسى كه به فرمانبرى از مخلوق و نافرمانى از خالق گردن نهد ، دين ندارد .5

1.غرر الحكم، ح2475

2.غرر الحكم ، ح2263 ـ 2264

3.غرر الحكم ،ح 2309 

4.بحار الأنوار ،ج 78، ص 365 ، ح 4 

5.عيون أخبار الرِّضا ،ج 2 ، ص 43، ح 149