داستان زندگي طلبگي، خود حكايتي است مثل حلواي لن تراني؛ فردي مي فهمد كه خودش هم اين شرايط را درك كرده باشد. ازدواج با شهريه اندك طلبگي با معادلات مادي و عرفي امري غير معقول و ناشدني است. امّا حوزه در نهاد و نهان خود معادلات زيادي دارد كه منحصر به خودش است. خيلي از طلّاب براي حتّي اقوام خود هم شرايط مالي خود را توضيح نمي دهند؛ چون دركش براي خيلي ها مشكل است. تازه برخي تهمت دروغگويي هم به آنها زده مي شود.
ازدواج يك طلبه در دوره مقدمات، بستگي به عوامل و شرايط مساعدي دارد:
1. درجه توكل طلبه و همسر او؛
2. اعتقاد به اين كه اهل علم روزيش تضمين شده است؛
3. اجتناب از چشم و هم چشمي و رسومات رائج؛
4. تلاش علمي و عملي طلبه(البتّه نبايد كاري انتخاب كند كه او را از مسير علم و تحقيق دور كند).
5. هماهنگي و همراهي خانواده طلبه و همسر او حمايت هاي عاطفي، هيجاني و مادي.
6. نازك نارنجي نبودن همسر و قدرت سازگاري با شرايط سخت.
7. مهاجر بودن طلبه يا سكونت در شهر خود (اجاره كردن منزل در شهرهاي كوچك يا زندگي با والدين در شهرهاي كوچك كه منزل ها بزرگ تر است راحت تر است).
8. و…
نكته:
استاد آيت الله ابراهيم اميني پيوسته به خانواده ها متذكر مي شدند كه اجازه بدهيد فرزندانتان ازدواج كنند. مدّتي در عقد باشند و محرم و با هم رفت آمد داشته باشند و بعد ايشان در منزل پدر يا دختر اقامت كنند و يا با هماهنگي و همياري،خانه اي اجاره اي مناسب برايشان گرفته شود. خانواده ها همان گونه كه در ايام مجردي مخارج فرزند خود را مي دادند بعد از ازدواج هم تا مدّتي اين كمك مالي را به فرزند خود بدهند. [1]

پی نوشت :
1. سایت گفتگوی دینی، بخش مشاوره و تربیت، بخش ازدواج، 26/07/1393.