آيه شماره 169 از سوره مبارکه آل عمران

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
(اى پيامبر!) هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زنده‏اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند
1- شهادت، پایان زندگى نیست، آغاز حیات است. بسیارى از زندگان مرده‏اند، ولى كشتگان راه خدا زنده‏اند. «بل أحیاءٌ»
2- شهادت، باختن و از دست دادن نیست؛ بلكه یافتن و به دست آوردن است. «بل أحیاء… یرزقون»
3- كشته شدن، آنگاه ارزشمند است كه در راه خدا باشد. «قتلوا فى سبیل اللَّه»
4- تصوّر هلاكت و یا خسارت براى شهید، تفكّرى انحرافى است كه باید اصلاح شود. «لا تحسبنّ»