شواهد فراوانی یافت می شود که روزه در میان یهود و مسیحیّت و اقوام و ملّت های دیگر رایج بوده است. آنان هنگام مواجهه با غم و اندوه و توبه و طلب خشنودی خداوند روزه می گرفتند تا با این کار در پیش گاه او اظهار عجز و تواضع نموده و به گناهان خود اعتراف کنند.
قرآن مجید به صراحت می فرماید: این فریضه الهی بر امّت های پیشین نیز واجب بوده است.(بقره/183)

 
آیت الله خامنه ای، رساله مصور، ج2، ص 235