برخی مداحان و روضه خوان ها مطالبی را عنوان می کنند که داغ صاحب عزا بیشتر میشود آیا این روش در دین مورد تایید هست ؟!!!!

از مستحبات مؤکد شریک شدن در عزا و تسلیت دادن صاحبان مصیبت و سبک کردن غم آن‌ها است

به ذکر آنچه مناسبت با این حال داشته و تقلیل اندوه می‌نماید، مانند ذکر مصیبت دنیا و به سرعت گذرا بودن آن، و اینکه همه انسان‌ها فانی می‌شوند و اجل‌ها نزدیک است و مانند نقل روایاتی که در مورد اجری را که خداوند برای مصیبت‌دیده مهیا فرموده، مخصوصاً برای کسی که فرزند از دست داده است؛ به اینکه شفاعت او درباره والدینش پذیرفته می‌شود، حتی اینکه بچه سقط شده با حالت غضب بر در بهشت می‌ایستد و می‌گوید: داخل بهشت نمی‌شوم مگر آن‌که پدر و مادرم داخل شوند و خداوند متعال آن دو را وارد بهشت می‌کند، و مانند این‌ها را تذکر دهد. و تعزیت (تسلی دادن) بعد از دفن و قبل از آن جایز است؛ گرچه افضل آن است که بعد از دفن باشد و دارای اجر عظیم است، خصوصاً تعزیت به مادر فرزند از دست داده و فرزند صغیر پدر از دست داده و اگر کسی مصیبت‌دیده‌ای را تسلی دهد، اجرش مانند اجر مصیبت‌دیده است، بدون آن‌که از اجر مصیبت‌دیده کاسته شود و «هیچ مؤمنی برادر خود را بر مصیبتی تسلی نمی‌دهد مگر آن‌که خداوند متعال او را از لباس‌های کرامت می‌پوشاند» و حضرت موسی در یکی از مناجات‌هایش گفت: «ای پروردگار اجر کسی که مادر فرزند از دست داده را
تسلی دهد چیست؟ خداوند فرمود: او را در زیر سایه خود قرار می‌دهم روزی که سایه‌ای جز سایه من نیست» و «به درستی کسی که یتیمی را از گریه ساکت کند بهشت برای او واجب می‌شود.» و «هیچ بنده‌ای دست (نوازش) روی سر یتیم نمی‌کشد مگر آن‌که خداوند عزّ و جلّ به عدد هر مویی که از زیر دست او گذشته است، برای او حسنه می‌نویسد.» و ثواب‌های دیگری که در روایات وارد شده. و در تسلی دادن همین که نزد صاحب مصیبت حاضر شود، به طوری که صاحب عزا او را ببیند کفایت می‌کند، زیرا همین حضور، خاطر او را تسلی داده و حرارت غم او را تسکین می‌دهد. و نشستن بستگان میت (مجلس گرفتن آنان) برای آن‌که دیگران به آن‌ها تسلیت بگویند جایز است و بنابر اقوی این کار مکروه نیست، ولی بهتر آن است که از سه روز بیشتر نشود، چنان که غذا فرستادن برای آن‌ها در این مدت، بلکه تا سه روز، اگر چه مجلسشان کمتر از سه روز باشد مستحب است.

تحریر الوسیلة (ترجمه مؤسسه)، ج1، ص: 108