ای درد تـــوام درمــان در بستر ناکــامی
و ای یــاد تــوام مـونس در گـوشـه تنهـایی

در دایـرة قسـمت مـــا نقـطة تســلیمـیم
لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

فکر خود و رأی خود در عالم رندی نیست
کفر است در این مذهب خودبینی و خودرأیی

زیـن دایـره مینـا خونیـن جــگرم مـی ده
تا حـل کنـم ایـن مشکل در سـاغـر مینـایی

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبـارک بـــاد ای عاشــق شیــدایی