تفاوت های نقد کردن با نق زدن :

یکی از ویژگی هایی که روشنفکر را از روشنفکر نما” یا همان روشنفکر مآب” جدا می‎کند این است که روشنفکر مآب نقد” نمی‎کند بلکه نق می‎زند”. نقد کردن کار آسانی نیست.
شما برای نقد کردن مدیریت یک سیستم، لازم است تاریخچه و گردش کار این سیستم را بدانید،آمار و ارقام مربوط به این سیستم را مرور کنید، و با فرایند تجزیه و تحلیل اطلاعات آشنا باشید.
پس نقد کردن تخصص و مهارت و صرف وقت و انرژی می خواهد.
اما شما می توانید راجع به هر چیزی نق بزنید، بدون اینکه کمترین وقتی صرف مطالعه و پژوهش آن کرده باشید.
نق زدن یک فرایند هیجان مدار است. یعنی ما با نق زدن آرامتر می شویم، خشم و غممان را با دیگران در میان می گذاریم و درد دل می کنیم.
اما نقد کردن یک فرایند مسأله مدار است. ما هنگام نقد کردن، خودمان را سبک نمی کنیم، بلکه مسأله را حلاجی و زیرورو می کنیم.
نق زدن مخاطب تعریف شده ای ندارد، کافیست گوش مفت بیابی؛ آنوقت میتوانی شروع به نق زدن کنی ولی نقد کردن، مخاطب تعریف شده ای دار.
مخاطب روشن فکر پیش از همه، خودنهادهای قدرت اند و سپس کارشناسان، گروه های ذینفع، رسانه ها و سایر نقد کنندگان.
نقد کردن علاوه بر نیاز به دانش و مهارت و صرف وقت و انرژی،نیاز به شهامت و شجاعت دارد؛ شجاعت پرداخت هزینه!
شما می توانید در هر مهمانی که می نشینید و هر تاکسی که سوار می شوید، نق بزنید، کسی کاری به کار شما ندارد.
ولی اگر نقد خود را برای نهادهای قدرت و رسانه ها ارسال کنید، باید آمادگی پرداخت هزینه را هم داشته باشید.

پی نوشت :
دکتر سرگلزائی، روانپزشک و پژوهشگر، سایت متعلق به پارسینه