آيه شماره 23 از سوره مبارکه حدید

لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ
اين بخاطر آن است كه براى آنچه از دست داده‏ايد تأسف نخوريد، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشيد؛ و خداوند هيچ متكبّر فخرفروشى را دوست ندارد.
1- نعمت‏ ها از خداوند است، «آتاكم» ولى سلب نعمت به خداوند نسبت داده نشده است. «ما فاتكم»
2- علم به آثار و اهداف حوادث، سبب آرامش است. «فى كتاب من قبل ان نبرءها… لكیلا تأسوا»
3- خداوند از ثبت حوادث در لوح محفوظ خبر داده تا بندگان غصّه نخورند و مغرور نشوند. «لكیلا تأسوا… و لاتفرحوا»
4 - غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته‏ ها و یا سرمست شدن به داشته‏ها مذموم است. «لكیلا تأسوا… و لاتفرحوا»
5- كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مى‏كند فضیلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى ‏فروشد. «مختال فخور»
6- خیال‏ هاى درونى، مقدّمه فخر فروشى‏ هاى بیرونى است. «مختال فخور»