وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُوني‏ أَسْتَجِبْ لَكُم‏…(سوره غافر، آیه 60)
پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را بپذيرم!…
1- میان دعاى انسان و ربوبیّت خداوند، رابطه ‏اى تنگاتنگ است. (اكثر دعاهاى قرآن همراه «ربّنا» آمده است). «ربّكم اُدعونى»
2- در دعا فقط خدا را بخوانیم، نه خدا و دیگران را در كنار هم. «اُدعونى»
3- خداوند نیازهاى ما را مى‏ داند، ولى دستور دعا نشانه‏ ى آن است كه درخواست ما آثارى دارد. «ادعونى»
4- بین دعا و استجابت هیچ فاصله ‏اى نیست. «ادعونى استجب» (حتّى حرف «فاء» یا «ثمّ» نیامده است. اگر مى‏ فرمود: «فاستجب» یعنى بعد از مدّت كمى مستجاب مى‏ كنم و اگر مى‏ فرمود: «ثم استجب» یعنى بعد از مدّت طولانى.)
5- استجابت دعا وعده الهى است. «اُدعونى استجب لكم»
6- اگر دعایى مستجاب نشد لابد به سود ما نبوده است، چون فرمود: «استجب لكم» آنچه را به نفع شما باشد مستجاب مى‏ كنم.

خدای حکیم و رحیم بدون خواندنش هم مرا در نظر دارد و دعایم را می شنود و نیازهای مرا می داند ولی به علت نیاز من به ارتباط با او برخی نیازها نیازمند خواهش و درخواست ز اوست تا از این رهگذر ظرفیت انسان آزموده گردد و در کوی امتحان آبدیده شده و خود را برای روزی که دیگر خواستن نتیجه ای در عوض شدن سرنوشت ندارد آماده نماید.