شب شد و من در انتظار پلک برهم زدنی دوباره، کنار کرسی اختصاصی ام تخت خواب خود را پهن می کنم و با راحتی رنجور از غم روزگار سر بر بالشت می نهم. شروع می کنم حساب دو دو تایم را که شاید به چهار ختم شود و شاید در نیم خیز این حساب سرانگشتی بمانم و چرتکه ای از… بیشتر »

نمی دانم چرا غمگینم و کاری از دستم برای خودم برنمی آید جز پناهنده شدن پس پناهم شو ای پناه بی پناهان بیشتر »