♦️ سخنان عجیب آیت الله حائری شیرازی ره : من از اینکه جمهوری اسلامی از بین برود نمی ترسم ‌! من از اینکه آقا رو بکشند نمی ترسم. من از این می ترسم …

♦️ در کلیپ زیر ببینید و بشنوید و نشر دهید.

#روح_الله_مومن_نسب

  #سواد_رسانه

#جنبش_ردم

روز پنج شنبه ساعت ۱۶:۲۰ کنج حرم حضرت طاهربن زین العابدین(ع) شهرری
موجی از غم به دلم هجوم آورد و مرا در تلاطمی از اندیشه های خوب و بد غوطه ور کرد و مرا به سوی خودت خواندی و به سوی تو از خود درحال فرارم و به پناهندگیت مفتخر چرا که هیچ مفر و پناهی برای دل دردمند در این روز و ساعت ندارم و نمی خواهم جز تو داشته باشم و در اوج نامیدی به آن پناه ببرم برایم نیاور روزی را که جز خودت را بخوانم و مددرسانی از غیرت را بطلبم چرا که با بودنت و از تو خواستنت روز به روز به عزتم می افزاید ولی لحظه خواستن از غیر مرا به اوج ذلت می کشاند. نمی خواهم از کاه کوهی بسازم ولی بدان البته به خوبی می دانی که محاصره ای همه جانبه را تجربه می کنم و این کولاک و هجمه غم مرا به کنجی از آرامش در کنار ضریح سلاله از رسول در ری کشانده است تا با درددل با او پیوندم را با تو مستحکم تر کنم و صداها و ذکرها و زیارت نامه خواندن ها مرا نجات دهد و نور امیدی از جنس خدا قلب شکسته ام را مرحم باشد و دردم را دوا کند چرا که زمانی هست که دکتر هم از شفابخشی به دردت درمانده می شود و دیگر سو سوی امید و نور قلبت هدایتت می کند به صحنی از نور که زیارتش معادل زیارت جوانی از جوانان اهل بهشت است در شب جمعه در حال ذکر نیاز صدای زائری که آرزوی زیارت امام حسین(ع) را با نوای یا حسین حسین همراه کرده است شوری وصف ناپذیر قلبم را زیر و رو می کند و با یادآوری مصائب کاروان حسینی و زینبی غم که هیچ دلی پر از امید برای ساختن آینده مبهم مرا به سوی خود می خواند.

به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم میگذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند..

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود،جامه اندوه مـپوشان هرگز…!!

زندگی ذره كاهیست،

كه كوهش كردیم،

زندگی نام نکویی ست،

كه خارش كردیم،

زندگی نیست بجز نم نم باران بهار،

زندگی نیست بجزدیدن یار

زندگی نیست بجزعشق،

بجزحرف محبت به كسی،

ورنه هرخاروخسی،

زندگی كرده بسی،

زندگی تجربه تلخ فراوان دارد، دوسه تاكوچه وپس كوچه واندازه یك عمر بیابان دارد.

ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم …

*زیباترین قسم سهراب سـپهری*

برخی مداحان و روضه خوان ها مطالبی را عنوان می کنند که داغ صاحب عزا بیشتر میشود آیا این روش در دین مورد تایید هست ؟!!!!

از مستحبات مؤکد شریک شدن در عزا و تسلیت دادن صاحبان مصیبت و سبک کردن غم آن‌ها است

به ذکر آنچه مناسبت با این حال داشته و تقلیل اندوه می‌نماید، مانند ذکر مصیبت دنیا و به سرعت گذرا بودن آن، و اینکه همه انسان‌ها فانی می‌شوند و اجل‌ها نزدیک است و مانند نقل روایاتی که در مورد اجری را که خداوند برای مصیبت‌دیده مهیا فرموده، مخصوصاً برای کسی که فرزند از دست داده است؛ به اینکه شفاعت او درباره والدینش پذیرفته می‌شود، حتی اینکه بچه سقط شده با حالت غضب بر در بهشت می‌ایستد و می‌گوید: داخل بهشت نمی‌شوم مگر آن‌که پدر و مادرم داخل شوند و خداوند متعال آن دو را وارد بهشت می‌کند، و مانند این‌ها را تذکر دهد. و تعزیت (تسلی دادن) بعد از دفن و قبل از آن جایز است؛ گرچه افضل آن است که بعد از دفن باشد و دارای اجر عظیم است، خصوصاً تعزیت به مادر فرزند از دست داده و فرزند صغیر پدر از دست داده و اگر کسی مصیبت‌دیده‌ای را تسلی دهد، اجرش مانند اجر مصیبت‌دیده است، بدون آن‌که از اجر مصیبت‌دیده کاسته شود و «هیچ مؤمنی برادر خود را بر مصیبتی تسلی نمی‌دهد مگر آن‌که خداوند متعال او را از لباس‌های کرامت می‌پوشاند» و حضرت موسی در یکی از مناجات‌هایش گفت: «ای پروردگار اجر کسی که مادر فرزند از دست داده را
تسلی دهد چیست؟ خداوند فرمود: او را در زیر سایه خود قرار می‌دهم روزی که سایه‌ای جز سایه من نیست» و «به درستی کسی که یتیمی را از گریه ساکت کند بهشت برای او واجب می‌شود.» و «هیچ بنده‌ای دست (نوازش) روی سر یتیم نمی‌کشد مگر آن‌که خداوند عزّ و جلّ به عدد هر مویی که از زیر دست او گذشته است، برای او حسنه می‌نویسد.» و ثواب‌های دیگری که در روایات وارد شده. و در تسلی دادن همین که نزد صاحب مصیبت حاضر شود، به طوری که صاحب عزا او را ببیند کفایت می‌کند، زیرا همین حضور، خاطر او را تسلی داده و حرارت غم او را تسکین می‌دهد. و نشستن بستگان میت (مجلس گرفتن آنان) برای آن‌که دیگران به آن‌ها تسلیت بگویند جایز است و بنابر اقوی این کار مکروه نیست، ولی بهتر آن است که از سه روز بیشتر نشود، چنان که غذا فرستادن برای آن‌ها در این مدت، بلکه تا سه روز، اگر چه مجلسشان کمتر از سه روز باشد مستحب است.

تحریر الوسیلة (ترجمه مؤسسه)، ج1، ص: 108

اگر کسی بین اجزای اذان و اقامه و یا بعد از آنها و قبل از تکبیرة الاحرام حرف زده و یا مدتی بین آنها فاصله شود، آیا آن اذان یا اقامه باطل می‌شود؟
پرسش
1. اگر کسی بین اجزای اذان و اقامه حرف دیگری بزند یا اینکه اذان و اقامه بگوید و چیزی بگوید (مثلاً جواب تلفن یا جواب کسی را بدهد)، آیا آن اذان یا اقامه باطل می‌شود؟ 2. به صورت کلی بین اذان و اقامه تا نماز تا چند دقیقه اگر فاصله شود آن اذان باطل است و باید از اول بگوید؟ اگر اذان و اقامه را بگوید بعد یک کار مختصر چهار پنج دقیقه‌ای پیش آید آیا لازم است دوباره بگوید؟
پاسخ اجمالی
1. حرف زدن بین اجزاى اذان و اقامه مکروه است [مگر ذکر خدا] و اگر در بین اقامه باشد اعاده‌ آن، مستحب است. البته اگر حرف زدن بین اذان و اقامه خیلى طول کشد، به طوری‌که صورت آنها به هم خورد، [موجب باطل شدن اذان و اقامه شده و] لازم است دوباره از سر گرفته شود.[1]
2. بین اذان و اقامه نباید فاصله شود و اگر این فاصله به قدرى باشد که اذانى را که گفته شده [در عرف] اذان این اقامه به شمار نیاورند، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگوید. همچنین اگر بین اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله شود که اذان و اقامۀ آن نماز شمرده نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز، اذان و اقامه بگوید.[2]

[1]. ر.ک: بهجت، محمد تقى، استفتائات، ج‌2، ص 102، س 1812، دفتر حضرت آیة الله بهجت، قم، اول، 1428 ه‍ ق.
[2]. ر.ک: امام خمینى، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰى - امام خمینى)، ج‌1، ص 526، م 933، دفتر انتشارات اسلامى، قم، هشتم، 1424‍ق.