منبرهای یک دقیقه ای

آیت الله جاودان

 اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید.

در ماه رمضان که شیطان در غل و زنجیر است اگر بر گناهی عادت دارید با آن بجنگید، قبل ماه رمضان ناراحتی‌ها و بدهکاری‌های‌ خود را برطرف کنید، در این صورت روزه شما به کمال می‌رسد.
همه بدهکاری‌های خود را به خدا و خلق خدا بپردازیم که دعای شما برآورده شود. ماه رمضان در حد توان خود فقرا را دریابید، ابتدا خویشاوندان خود را بدون اینکه بفهمند کمک کنید.

روزه را نباید استخفاف کرد و سبک شمرد. بعضى روزه را به شکلى می گیرند(حالا این شوخى است) که- العیاذباللَّه- اگر من به جاى خدا بودم اصلًا روزه اینها را قبول نمی کردم. من افرادى را سراغ دارم که اینها در ماه رمضان شب تا صبح را نمی خوابند اما نه براى اینکه عبادت کنند، بلکه براى اینکه مدت خوابشان پر نشود؛ تا صبح هى چاى می خورند و سیگار می کشند، اول طلوع صبح که شد نمازشان را می خوانند و می خوابند، چنان بیدار می شوند که نماز ظهر و عصر را با عجله بخوانند و بعد بنشینند سر سفره افطار. آخر این چه روزهاى شد؟!

آدم شب تا صبح را نخوابد براى اینکه در حال روزه حتماً خواب باشد و رنج روزه را احساس نکند. آیا این استخفاف به روزه نیست؟! به عقیده من مثل فحش دادن به روزه است، یعنی اى روزه! من اینقدر از تو تنفر دارم که می خواهم رویت را نبینم!

مجموعه آثار شهیدمطهری، ج 23، ص 513

دلیل شیعه برای اینکه روزه تا اذان مغرب است چیست در حالی که اهل سنت غروب آفتاب را معیار قرار داده اند و حدودا 20 دقیقه قبل شیعه افطار می کنند؟!

۱.شیعیان ، وقت افطار را ، از بین رفتن سرخی آسمان در قسمت شرق که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود ( ذهاب حمره مشرقیه) می دانند به عکس اهل سنت که تنها غروب آفتاب را ملاک قرار داده و به از بین رفتن سرخی طرف مشرق توجه ندارند .

 ادله شیعه بر این مساله آیات و روایات متعدد است .

 خداوند می فرماید:

« روزه را تا شب تکمیل کنید »« اتموا الصیام الی اللیل»

 بقره187

۲.روشن است که با صرف غروب خورشید ، شب محقق نمی شود و یا تحقق شب در آن زمان مشکوک است و قدر متیقن آن است که شب زمانی محقق می شود که سرخی طرف مشرق که پس از غروب آفتاب پیدا می شود از بالای سر انسان بگذرد.

۳.روایات اهل بیت هم ، شروع شب را ،ذهاب سرخی مشرق می دانند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

« وقت زمان افطار ، رفتن سرخی خورشید از طرف مشرق است »

الکافی ج4 ص100

زراره می گوید : « از امام صادق علیه السلام از زمان افطار روزه دار سوال کردم و ایشان فرمودند:

« (زمانی که سرخی طرف مشرق از بالای سر انسان بگذرد )و ستارگان در آسمان ظاهر شوند»

التهذیب ج4 ص318

وفرمود:

« زمانی که سرخی طرف مشرق از بالا سر انسان بگذرد ، خورشید از شرق و غرب غروب کرده ( و وقت افطار می شود)»

 التهذیب ج2 ص257

نصّ قرآن کریم است که «اگر بیم دارید که نتوانید میان زنان خود به عدالت رفتار کنید، یک زن بیشتر نگیرید». با این حال آیا شما در عمر از یک نفر شنیده‏ اید که بگوید: می خواهم زن دوم بگیرم اما بیم دارم که رعایت عدالت و مساوات میان آنها نکنم، بگیرم یا نگیرم؟ من که نشنیده‏ ام. حتماً شما هم نشنیده‏ اید. سهل است، مردم ما با علم و تصمیم اینکه به عدالت رفتار نکنند زنان متعدد می گیرند و این کار را به نام اسلام و زیر سرپوش اسلامى انجام می دهند. اینها هستند که با عمل ناهنجار خود اسلام را بدنام می کنند.

اگر تنها کسانى اقدام به تعدد زوجات نمایند که لااقل این یک شرط را واجد باشند، جاى هیچ گونه بهانه و ایرادى نبود.

مجموعه‏ آثار استاد شهید مطهرى، ج‏19، ص 362

اسلام «تن پرورى» به معنى «نفس پرورى» و شهوت پرستى را شدیداً محکوم کرده است، اما پرورش بدن به معنى مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده است و هر نوع عملى را که براى بدن زیانبخش باشد حرام شمرده است.

اسلام آنجا که یک امر واجب (مانند روزه) احیاناً براى بدن مضر تشخیص داده شود تکلیف آن را ساقط می کند، بلکه چنین روزهاى را حرام می داند. هر اعتیادى که براى بدن مضر باشد از نظر اسلام حرام است. آداب و سنن بسیارى در اسلام به خاطر بهداشت و سلامت بدن وضع شده است.
ممکن است افرادى میان «پرورش بدن» که امرى بهداشتى است و «تن پرورى» به معنى نفس پرورى که امرى اخلاقى است فرق نگذارند و خیال کنند اسلام که با تن پرورى مخالف است با بهداشت بدن مخالف است، پس لاقیدى در حفظ سلامت و بلکه کارهایى که مضر به بهداشت و سلامت بدن است از نظر اسلام کار اخلاقى است. و این اشتباهى فاحش و خطرناک است. تقویت و سلامت بدن و بهداشت آن کجا و تن آسانى و تن پرورى کجا؟!
نفس پرورى و شهوت پرستى که در اسلام محکوم است، همان طورى که بر ضد روح پرورى است و موجب بیمارى روح و روان می گردد، بر ضد بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیمارى جسمى می گردد؛ زیرا نفس پرورى و شهوت پرستى منجر به افراط کاری ها می شود و افراط کاری ها منشأ اختلالات اساسى در جهازات بدنى.

مجموعه‏ آثار استاد شهیدمطهرى، ج2، ص286