شوق آمدنت

مرا نیز به شوق می آورد 

تا به پا کنم بزم عارفانه ای

در ندبه های عاشقانه

غروب غم نبودنت

و

طلوع صبح ظهورت

آرمان من است

پس

به آستانه اجابت رسان

این آرمان آسمانی را

تار امیدم

به پود نگاهت

پیوندی عارفانه می یافت

اگر می آمدی…

باطن و نهان

ظاهر و عیان 

همه در ید قدرت توست 

ای آشنای قریب

قریب کوچ کرده به غربت دنیا 

به بهانه ظهور بیا