آنگاه كه بنده نهايتِ ذلت خود را در برابر خداوند ابراز دارد و حالت خوف و رجاى او به كمال رسد، در مسير تكامل قدم گذاشته است.

آیه الله مصباح یزدی(بر درگاه دوست، ص۱۰۶)

آنچه موجب سعادت انسان مى‌گردد اين است كه بفهمد در مقابل خدا و عظمت او بنده اى ذليل است كه از خود چيزى ندارد.

آیه الله مصباح یزدی(بر درگاه دوست، ص۱۰۵)

اگر كسى توفيق يابد كه راه حق و صواب را بپيمايد در واقع منّتى است كه خدا بر او نهاده و او را در اين راه يارى رسانده است.

آیه الله مصباح یزدی(بر درگاه دوست، ص۱۰۳)

دعايى كه صرف خواندن الفاظ باشد و حداكثر تلفظ صحيح حروف آن مراعات شود با دعايى كه به مضامين آن نيز توجه مى‌شود و حال انسان هم در هنگام دعا مساعد باشد بسيار متفاوت است، آنچنان كه قابل توصيف نيست.

آیه الله مصباح یزدی(بر درگاه دوست، ص۱۰۰)

وقتى انسان اين مطلب را در نظر داشته باشد كه قافله بندگان خدا و سالكان الى الله، قافله سالارى دارد كه بر همه مقدّم است و همه تابع او هستند، نسبت به او خاضع خواهد شد. اين توجه مانع غرور انسان مى‌شود.

آیه الله مصباح یزدی(درگاه دوست، ص91)