آيه شماره 285 از سوره مبارکه بقره

آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصيرُ
پيامبر، به آنچه از سوى پروردگارش بر او نازل شده، ايمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، كاملاً مؤمن مى‏باشد.) و همه مؤمنان (نيز)، به خدا و فرشتگان او و كتابها و فرستادگانش، ايمان آورده‏اند؛ (و مى‏گويند:) ما در ميان هيچ يك از پيامبران او، فرق نمى‏گذاريم (و به همه ايمان داريم). و (مؤمنان) گفتند: «ما شنيديم و اطاعت كرديم. پروردگارا! (انتظارِ) آمرزش تو را (داريم)؛ و بازگشت (ما) به سوى توست».
1- تبلور مكتب در رهبر است. «آمن الرّسول بما انزل الیه»
2- ایمان به همه انبیا لازم است، چون تمام انبیا یك هدف دارند. «كتبه ورسله»
3 - زمینه‏ ى دریافت مغفرت الهى، ایمان وعمل است. «سمعنا واطعنا غفرانك ربّنا»
4- در كنار ایمان و عمل، باز هم باید چشم امید به رحمت و غفران الهى داشت. «سمعنا و اطعنا غفرانك ربّنا»
5- بخشش، از شئون ربوبیّت وزمینه ‏ى پرورش است. «غفرانك ربّنا»

آيه شماره 156 از سوره مبارکه بقره

الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ
آنها كه هر گاه مصيبتى به ايشان مى‏رسد، مى‏ گويند: «ما از آنِ خدائيم؛ و به سوى او بازمى‏گرديم»!
ریشه‏ ى صبر، ایمان به خداوند، معاد وامید به دریافت پاداش است. «الصّابرین الّذین… قالوا انّا للّه و انّا الیه راجعون»

آيه شماره 70 از سوره مبارکه احزاب

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَديداً
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! تقواى الهى پيشه كنيد و سخن حق بگوييد.
1- لازمه ‏ى ایمان، داشتن تقواست، «یا ایّها الّذین آمنوا اتّقوا اللّه» و لازمه‏ى تقوا سخن استوار است. «اتّقوا اللّه و قولوا قولا سدیداً»
2- انسان مؤمن شایستگى تقوا و قول سدید را دارد.«الّذین آمنوا - اتّقوا - قولوا»
3- نشانه‏ ى ایمان، هم ظاهرى است، «قولا سدیداً» و هم باطنى. «اتّقوا اللّه»
4- سخن سدید تنها به الفاظ آن نیست، بلكه به محتواى آن است، در واقع این فكر و اندیشه است كه باید محكم و استوار باشد. «قولوا قولاً سدیداً»
5 - هر شنیده ‏اى قابل بازگو كردن نیست. «قولاً سدیداً»

آيه شماره 2 از سوره مبارکه لقمان

تِلْكَ ءَايَاتُ الْكِتَابِ الحَكِيمِ
این آیات کتاب حکیم است (کتابی پرمحتوا و استوار)!

ارشاد و هدایت، باید بر اساس حكمت باشد. «آیات الكتاب الحكیم هدىً»

​ و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین ؛ و ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستاده ایم .