امام باقر (ع) :
المُروءَةُ الفِقهُ في الدِّينِ، والصَّبرُ عَلى النَّوائبِ، وحُسنُ التَّقديرِ في المَعيشةِ؛
مروّت، فهم عميق دين و شكيبايى بر مصيبتها و اندازه‌گيرى نيك در زندگى است.

(شیخ صدوق، الخصال،ص۱۲۴ )

امام سجاد علیه السلام از کوچه ای در مدینه می گذشتند. کوچه شلوغ بود.
چند نفر که ایشان را می شناختند فریاد می زدند: کنار بروید، راه را باز کنید!

امام فرمودند: ساکت باشید، راه مشترک است و من حق ندارم دیگران را کنار بزنم تا خود بروم.

ابن منظور، مختصر تاریخ دمشق ، ج ۱۷ ، ص ۲۴۶

امام زین العابدین (ع) فرمودند:« اَلْخَيْرُ كُلُّهُ صِيانَةُ الاْ نْسانِ نَفْسَهُ»
سعادت و خوشبختى انسان در حفظ و كنترل اعضاء و جوارح خود از هرگونه كار زشت و خلاف است.

(تحف العقول،ص278)

پسندم آنچه را جانان پسندد!

جابر بن عبدالله انصاری روزی خدمت امام باقر علیه السلام رسید، امام از حال جابر جویا شد.
جابر که سالمند بود گفت: اکنون در حالی هستم که پیری را از جوانی و مرض را از سلامتی و مرگ را از زنده بودن بهتر می خواهم! امام باقر علیه السلام فرمود: اما من، اگر خدا پیرم کند، پیری را می خواهم، اگر جوانی بدهد، جوانی را می خواهم، اگر خدا مریضم کند ، مرض را، و اگر سلامتی را برایم بخواهد ، سلامتی را طالبم. اگر خدا مرگ را تقدیرم کند مرگ را دوست دارم، و اگر زنده بودن مرا بخواهد زندگی را می خواهم.

شهید ثانی، مسکن الفواد ص 87

خودداري هنگام خشم

امام صادق (علیه السلام) در زمینه خودداری کردن در هنگام خشم می فرمایدند: « لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يَمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ غَضَبِهِ»؛
كسى كه هنگام خشم خوددار نباشد، از ما نيست.

(محمدبن یعقوب کلینی، كافى، ج 2، ص 637)