امام صادق(ع) فرمودند: «طوبى لِمَن لَم تُلهِهِ الأمانِيُّ الكاذِبَةُ»؛خوشا بر آن كه آرزوهاى دورغين سرگرمش نكند!(تحف العقول، ص 301)

امام رضا(ع) :
كانَ أبي إذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لايُرى ضاحِكاً…؛ چون ماه محرّم مى‏ رسيد، كسى پدرم را خندان نمى‏ ديد.(دانش نامه امام حسین: ح 2835)

پيامبر اكرم (ص) فرمودند: «إذا كانَ عِندَ خُروجِ القائِمِ يُنادي مُنادٍ مِنَ السَّماءِ: أيُّهَا النّاسُ! قَطَعَ عَنكُم مُدَّةُ الجَبّارينَ ووَلِيَ الأَمرَ خَيرُ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ فَالحَقوا بِمَكَّةَ»؛آن گاه كه وقت خروج قائم مى‏ شود، منادى‏ اى از آسمان ندا مى ‏دهد: «اى مردم ! مدّت حكومت جبّاران بر شما، به پايان رسيد و بهترين فرد امّت محمّد، حكومت را به دست گرفته است، پس به مكّه برويد».

(محمد باقر مجلسی ،بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۳۰۴ ح ۷۳)

امام صادق (ع) در حدیثی در زمینه ویژگی های محل زندگی خوب می فرمایند: 
«لا تَطيبُ السُّكنى إلّا بِثَلاثٍ الهَواءِ الطَّيِّبِ وَالماءِ الغَزيرِ العَذبِ وَالأَرضِ الخَوّارَةِ»؛ «سكونت كردن [در جايى] جز با وجود سه ويژگى، خوش نخواهد بود: هواى خوش و پاك، آب فراوان گوارا، و زمين پُر بار». (ابن شعبه حرانی ،تحف العقول ، ص ۳۲۰ )

امام باقر (ع) فرمودند:
« ثَلاثَةٌ مِن مَكارِمِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ أن تَعفُوَ عَمَّن ظَلَمَكَ وتَصِلَ مَن قَطَعَكَ ، وتَحَّلَمَ إذا جُهِلَ عَلَيكَ» ؛
«سه چيز، از كرامت هاى دنيا و آخرت است: آن كس را كه به توستم كرده ببخشايى، به آن كه از تو گسسته بپيوندى، و چون بر تو جهالتى رود، بردبارى كنى.»(محمدبن یعقوب کلینی ،كافي ج ۲ ص ۱۰۷ )