پیامبر اکرم صلّی‌اللّه علیه وآله خبر شهادت و مصائبی که آقا اباعبدالله علیه السلام دچار آن می شود را به حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها داد ، خانم گریه شدیدی کرد،
عرض کرد: پدر جان این مصائب در چه زمانی رخ می‌ دهد؟

فرمودند: در آن زمان که من و تو و علی در دنیا نیستیم. گریه حضرت زهرا سلام الله علیها شدیدتر شد و گفت: پدر جان ، پس چه‌ کسی برای حسین من گریه خواهد کرد؟

پیامبر فرمود: فاطمه‌جان زنان امتم بر زنان اهل بیت، و مردانِ ایشان بر مردان اهل بیتم گریه خواهند کرد ، و هر ساله هر گروهی پس از دیگری عزاداری را تجدید می‌ کنند.

هنگامی که روز قیامت فرا رسد، تو زنان امت ، و من‌ هم مردان آنان را شفاعت خواهیم کرد. هرکس که در مصیبت حسینم گریه کند ، ما دست او را می‌ گیریم و به بهشت میبریم
فاطمه جان هر چشم قیامت گریان است مگر آن چشمی که در مصیبت حسین من گریه کند …

قضیه‌ی عاشورا و کربلا میدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه‌ی اوّل تا لحظه‌ی آخری که نقل شده است با ذکر و تضرع و یاد و توسّل همراه است. از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فینا باذلاً مهجته موطناً علی لقاءاللَّه نفسه فلیرحل معنا»، با دعا و توسل و وعده‌ی لقای الهی و همان روحیه‌ی دعای عرفه شروع می‌شود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائکِ» لحظه‌ی آخر. یعنی خود ماجرای عاشورا جنگ و حماسه است اما وقتی شما به بافت اصلی این حادثه‌ی حماسی نگاه می‌کنید، می‌بینید که عرفان و معنویّت هست.

بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ۱۳۷۶/۰۹/۱۳

امام حسن(ع) بعد از صلح در خطبه ای خطاب به معاویه و برخی از مردم کوفه در باب عمل به قرآن و سنت نبوی فرمود: 

«اگر مردم سخن خدا و رسول او را به گوش مى‌گرفتند، آسمانْ باران خويش را به آنان مى‌بخشيد و زمين بركتش را به ايشان عطا مى‌كرد و هيچ دو شمشيرى در اين امّت - به نزاع - ردّ و بدل نمى‌شد و تا روز رستاخيز، مردم از طراوت زمين بهره مى‌بردند.» 

شیخ طوسی،طوسی، الامالی، ص566.

امام رضا عليه السلام
لَنا أعيُنٌ لا تُشبِهُ أعيُنَ النّاسِ ، وفيها نورٌ لَيسَ لِلشَّيطانِ فيهِ نَصيبٌ .
ما چشم هايى داريم كه به چشم هاى مردم نمى مانَد و در آن نورى است كه شيطان را در آن بهره اى نيست.

بصائر الدرجات : ج1،ص419

????

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ

?شرح خطبه منا امام حسین علیه السلام
?آیت الله مجتبی تهرانی
?قسمت دوم

?«عافیّت‌طلبی» آفت انقلاب است

… وضعیّت در زمان علی علیه‌السلام که بخشی از بلاد مسلمین در سیطره معاویه قرار داشت و بعد از آن، يعني زمان امامت امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام که تقریباً همه جامعه اسلامی تحت حکومت او بود، چگونه بود؟ ما باید طبق معیارهای انقلاب ها و حرکت ها اين مسأله را بررسی کنیم. میشود گفت كه در آن موقع از نظر رهبری از نظر جغرافیایی دو منطقه مطرح بود که مردم آن، در انتخاب رهبری نقش اساسی داشتند. یکي عراق بود و ديگري شام.

عراق به اين جهت نقش اساسي داشت كه مرکز حکومت علی علیه السلام کوفه بود و بسیاری از صحابه، انصار و تابعین به كوفه آمده بودند و يا اصلاً خودشان اهل کوفه بودند. به عبارتی دیگر، باید گفت كه عراق برای کسانی که با پیغمبر و خاندان پیغمبر از بنی هاشم مرتبط بودند، مرکزیت خاصّی داشت. مردم شام هم به دلیل مرکزیّت حکومت بنی‌امیّه موضوعیّت و اهمیّت داشت.

? ادامه مطلب کلیک نمایید
https://www.eshia.ir/feqh/archive/text/tehrani/akhlaq/90/900906/