امروز دوم صفر مصادف با ورود اسراي اهل بيت(ع) به مجلس يزيد در سال 61 هجری قمری است.

حضرت زینب (س) در کاروان اسیران، همراه دیگر بازماندگان قافله کربلا به کوفه و سپس به شام برده شد. سخنرانى قهرمانانه زینب (س) در کوفه، موجب دگرگونی افکار عمومى شد. وى در برابر نعره مستانه عبیدالله بن زیاد، آن گاه که به پیروزیش مى نازید و مى گفت: “کار خدا را با خاندانت چگونه دیدى؟!” با شهامت و شجاعت وصف ناپذیرى گفت: جز زیبایى چیزى ندیده ام. شهادت براى آنان مقدر شده بود. آنان به سوى قربانگاه خویش رفتند به زودى خداوند آنان و تو را مى آورد تا در پیشگاه خویش داورى کند».(1)
آن گاه که ابن زیاد دستور قتل امام سجاد (ع) را صادر کرد، زینب (س) با شهامت تمام، برادر زاده اش را در آغوش گرفت و گفت: اگر خواستى او را بکشى مرا هم بکش. به دنبال اعتراض زینب(س) ، ابن زیاد از کشتن امام پشیمان شد.(2)

کاروان آزادگان به دمشق رفت. در شام نیز زینب توانست افکار عمومى را دگرگون نماید. جلسه اى یزید به عنوان پیروزى ترتیب داده بود و در حضور بازماندگان واقعه کربلا، سربریده ی حسین (ع) را در تشت نهاد و با چوب‌د‌ستى به صورتش مى زد، زینب کبرى با سخنرانى خویش غرور یزید را در هم کوفت و او را از کرده خویش پشیمان کرد. سرانجام یزید مجبور شد کاروان را با احترام به مدینه برگرداند.
پس از حادثه کربلا حضرت زینب(س) ، حدود یک سال و شش ماه بیشتر زندگی نکرد. 
پی‌نوشت‌ها:
1ـ سید بن طاوس، لهوف، ص 218؛ مقرم،‌ مقتل الحسین، ص 324.
2ـ مفید، ارشاد، ص 116 ؛ مجلسی، بحار الانوار، ج 45، ص 117.

امروز مصادف است با 12 محرم در چنین روزی در سال 61 هجری قمری  اجساد شهداي كربلا توسط امام سجاد(ع) به كمك جمعي از بني اسد دفن گردید و هم چنین  روز ورود اهل بيت سيدالشهدا به كوفه است که حضرت زينب(س) حضرت ام كلثوم(س) و  حضرت سجاد(ع)  در ورود به كوفه  با هدف روشنگری جامعه و افشاگری جنایات بنی امیه به ایراد سخن و خطبه خوانی نمودند.

البته بنا به روایتی امروز مصادف با روز شهادت حضرت امام زين العابدين(ع) در سال 95 هجری قمری نیز می باشد.

امام سجاد (ع) در سال 38هجري در شهر كوفه متولد شد. بعضي محلّ تولد او را شهر مدينه در روز پنج شنبه , پنجم شعبان سال 38هجري نوشته اند.
روز شهادت حضرت را 12 يا 25محرم سال 95هجري و مدت عمر شريف حضرت را 57سال ذكر كرده اند. علت شهادت حضرت بُغض و كينه اي بود كه هشام بن عبدالملك نسبت به امام سجاد(ع) داشت. هنگامي كه هشام در حال حج بود، ديد مردم براي علي بن الحسين راه باز مي كنند و او با عزّت و احترام بسيار دور خانه خدا طواف مي كند ، ولي وقتي خودش خواست طواف كند،  كسي به او توجّهي نكرد. از اين جا بغض و كينه حضرت در دلش بود تا بالاخره او را به شهادت رساند. مدفن شريف حضرت بقيع است .(شيخ عباس قمي، منتهي الآمال , ج 2 ص 40 )

چرا امام حسین با آن که از شهادت خود آگاهی داشت، زن و فرزندانش را به همراه خود به کربلا برد؟
همراهى خانواده امام حسین در حادثه عاشورا می تواند به جهت عوامل زیر باشد:
1- پیام رسانی: تبلیغات گسترده بازماندگان حضرت سیدالشهدا در دوران اسارت موجب انتقال پیام عاشورا به شهرهای مختلف، حتی دمشق پایتخت اموی شد و آنها با این کار اجازه تحریف عاشورا را به دشمنان نداد.

2- بی اثر سازی تبلیغات دشمن: نسل جوان آن روز، از اسلام حقیقى چیزى نمى دانستند. شاید در نظر آنان، اسلام هم حکومتى بود مانند حکومت کسانى که پیش از ورود اسلام بر آن سرزمین فرمان مى راندند! تجمّل دربار معاویه، حیف و میل اموال عمومى، ساختن کاخ هاى بزرگ، تبعید و زندانى کردن و کشتن مخالفان، براى آنان امرى طبیعى بود؛ زیرا چنین نظامى نیم قرن سابقه داشت و کسانى بودند که مى پنداشتند آنچه در مدینه عصر پیامبر گذشته، نیز چنین بوده است.(1)
معاویه حدود 42 سال در شام حکومت کرد و در این مدت نسبتاً طولانى، مردم شام را به گونه اى پرورش داد که فاقد بصیرت و آگاهى دینى باشند و در برابر اراده و خواست او، بى چون و چرا تسلیم شوند.(2)
حکومت پلید بنى امیه با تبلیغات زهرآگین و کینه توزانه، خاندان پاک پیامبر را در نظر مردم شام منفور جلوه داد. در مقابل، بنى امیه را خویشان رسول خدا و نزدیک ترین افراد به او معرفى کردند.(3)
بنابراین با حرکت منزل به منزل خاندان امام و خطبه ها و روشنگرى هاى امام سجاد و حضرت زینب، تحریفات چندین دهه بنى امیه - حتى در «شام» به عنوان مرکز خلافت دشمنان – بی اثر شد و مردم تا حدودی با اهل بیت پیامبر اسلام آشنا شدند.

3- افشاى ماهیت ستمگران حاکم: بُعد دیگر علت حضور خاندان امام، نشان دادن چهره سفّاک، بى رحم و غیرانسانى یزید و حکومت وى بود. در حادثه کربلا، نه مظلوم نمایى؛ بلکه حقیقت مظلومیت با فداکارى اهل بیت آمیخته شد و آنان پیام سالار شهیدان و اصحاب را با عالى ترین صورت به همه مردم ابلاغ کردند؛ به گونه اى که شیعه و اکثریت اهل سنت و حتی غیر مسلمانان نیز در ظالمانه بودن و وحشیانه بودن رفتارهای ناجوانمردانه امویان در عاشورا تردید ندارند. امام سجاد فرمود: اگر قصد کشتن دارید، چرا این گونه کشتید؟ چرا مثل پرنده بدنش را پاره پاره کردید؟ چرا کنار نهر آب، او را تشنه کشتید؟ چرا او را دفن نکردید؟ چرا به خیمه هاى او حمله کردید؟ چرا کودک او را شهید کردید؟ این کلمات به قدرى نزد افراد غیرقابل خدشه بود که شام را طوفانى کرد و جنبش فکرى و فرهنگى، علیه رژیم اموى به راه انداخت.
پیام رسانى افشاگرانه و مظلومانه اسرای اهل بیت، هسته هاى ظلم ستیزى را براى خونخواهى امام حسین و از بین بردن بنى امیه در نقاط مختلف سرزمین هاى اسلامى به وجود آورد.
پی نوشت‌ها:
1- سید جعفر شهیدى، قیام امام حسین، ص 185.
2- محمد ابراهیم آیتى، بررسى تاریخ عاشورا، ص 47.
3- ابن ابى الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 7، ص 159.

امروز مصادف با 7 محرم است که در چنین روز ی در سال 61 هجری قمری ممنوعيت استفاده از نهر فرات براي امام حسين(ع) و اصحابش از سوي عمربن سعد صورت گرفت ولی علمدار سپاه امام حسین (ع) حضرت قمر منیر بنی هاشم ابوالفضل العباس با مجاهدت و فداکاری موفق به  آوردن آب برای کاروان سپاه اسلام شد.