​امام باقر علیه السلام حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه اى و هیچ بَلا دیده اى به خدا روى نمى آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمى کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى سازد، مگر این که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى کند و گناهش را مى بخشد و عمرش را طولانى و روزى اش را گسترده مى سازد. پس اى اهل بینش، درس بگیرید!  إِنَّ الْحُسَیْنَ صَاحِبَ کَرْبَلَاءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَکْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً فَآلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ لَا یَأْتِیَهُ لَهْفَانٌ وَ لَا مَکْرُوبٌ وَ لَا مُذْنِبٌ وَ لَا مَغْمُومٌ وَ لَا عَطْشَانٌ وَ لَا مَنْ بِهِ عَاهَةٌ ثُمَّ دَعَا عِنْدَهُ وَ تَقَرَّبَ بِالْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام  إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ کُرْبَتَهُ وَ أَعْطَاهُ مَسْأَلَتَهُ وَ غَفَرَ ذَنْبَهُ وَ مَدَّ فِی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِی رِزْقِهِ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصار بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98 ، ص 46، ح 5 🌷

امروز 19 صفر مصادف است با درگذشت عالم بزرگ شيعه آخوند خراساني صاحب كفاية الاصول شاگرد شیخ اعظم انصاری در سال 1290 هجری شمسی است .در کتاب داستان های علمای شیعه نوشته سید علی حسینی قمی که به خاکسپاری این عالم بزرگ پرداخته است آمده است: هنگامی که پس از پنجاه سال، قبر آخوند خراسانی را شکافتند تا دخترش را کنارش به خاک بسپارند، دیوار قبر آخوند فرو ریخت؛ مردم با تعجب دیدند که جسد آخوند پس از آن همه مدت به هیچ وجه متلاشی نشده و حتی صورت و محاسن او اصلاً تغییر نکرده بود.

چرا فقط برای امام حسین اربعین می گیریم؟
به طور كلی ، تاكید و توصیه ای كه از طرف ائمه (ع ) برای عزاداری امام حسین صورت گرفته ، در مورد هیچ امامی صورت نگرفته و با آن كه شهادت امام حسین در یك روز است ، اما همان طور كه می د انید عزاداری برای او از مدت ها قبل و پس از آن ادامه می یاید. این همه برای رسیدن به هدف و درس هایی است كه در عاشورا بوده كه هدف تمام امامان (ع ) در آن خلاصه شده است كه در قیام امام حسین (ع ) روشن تر، آشكارتر، جامع تر و عمیق تر وجود یافته است و از طریق یادآوری مکرر در مناسبتهای مختلف از جمله اربعین این هدف به تحقق نزدیک تر خواهد شد.

اما اربعین از چند جهت می تواند اهمیت داشته باشد از جمله:
1 ـ در نخستین اربعین شهادت امام حسین (ع ) جابر بن عبداله انصاری و عطیه عوفی موفق به زیارت تربت و قبر سید الشهداء(ع ) شدند، نیز بنا، به برخی نقل ها در اربعین ، كاروان اسرای اهل بیت (ع ) در بازگشت از شام وارد كربلا شدند و برای شهدای كربلا گریه و عزا داری نمودند بنابر این اولین عزا داری برای سید الشهدا در اربعین شهادت حضرت صورت گرفت . شیعیان نیز برای شركت در عزاداری حضرت زینب و اسرای كربلا و احیای خاطرة غمبار عاشورا و تداوم شور حسینی همه ساله در اربعین عزا داری می كنند.
2 ـ زیارت امام حسین (ع ) در روز اربعین مستحب است و از نشانه های مؤمن شمرده شده است . امام عسكری (ع ) فرمود: «نشانه های مؤمن پنج چیز است : پنجاه و یك ركعت نماز، زیارت اربیعن ، انگشتر به دست راست كردن ، پیشانی به خاك گذاشتن (در حال سجده )، و بسم الله را (در نماز) بلند گفتن ».[1]
[1]. درر الأخبار با ترجمه ، ص ۶۹۷.
http://www.soalcity.ir/node/784

امروز مصادف است با روز شهادت سرلشکر مهدی زین الدین ، مهدی جان شهادتت مبارک.

یارانِ با وفای امام حسین چه خصوصیاتی داشتند که بی نظیر شدند و حتی یارانِ حضرت مهدی به پای آنها نمیرسند؟
پیروان هر مكتبی، بهترین گواه بر اصالت و ژرفا و توان سازندگی هدایت آن مكتب است. خاندان و یاران امام حسین در میدان وفا، ارادت، عشق و فداكاری، گوی سبقت را از همه ربودند. آنان در آسمان فضیلت و عظمت چنان درخشیدند كه روشنی بخش زندگی انسان‏ها گردیدند و نام پاك آنها زینت بخش محفل آزادگان و پاكان گردید.
در معرفی و بیان بزرگی و كمال آنان سخن مولای آنها در عصر تاسوعا كافی است كه فرمود: «اما بعد، فانی لااعلم اصحابا أوفی و لاخیرا من اصحابی و لا اهل بیتی أبر و أوصل من اهل بیتی، جزاكم الله عنی خیرا»؛ «بعد از حمد و ستایش الهی می‏گویم: بی تردید من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود و خاندانی نیكوكارتر و مهربان‏تر از خاندان خود سراغ ندارم. خداوند از طرف من به شما پاداش نیكو می‏دهد.(۱).
در زیارتی درباره یاران امام حسین چنین می‏خوانیم: «أنتم سادت الشهداء فی الدنیاو الاخرة : شما در دنیا و آخرت بزرگ و سرور شهیدان هستید».(۲).

در قسمتی از زیارتی كه از حضرت صادق نقل شده، آمده است: «أنتم خاصة الله اختصّكم الله لابی عبد الله: شما خاصان درگاه الهی هستید. خداوند شما را ویژه ابا عبد الله قرار داد».(۳). تعبیر بلند و ژرف «خاصة الله» در مورد یاران سید الشهدا بیانگر منزلت رفیع مقام والای آنان است.
اما ویژگی های اصحاب حسین بن علی که سبب شد تا ‏امام در وصفشان فرمود: من اصحابی با وفاتر و نیکوتر از یاران خود نمی شناسم؟ ‏
اولا: انتخابی که اصحاب و اهل بیت امام نمودند سخت ترین و دشوارترین انتخاب ها در تاریخ بشریت بود. زیرا از نظر ‏عده و تعداد نفرات، ۷۲ تن در برابر ۳۰ هزار و از نظر عُده و امکانات قابل قیاس نبودند پس اصحاب امام حسین یک ‏گزینه در پیش رو داشتند: شهادت.‏
ثانیا: اصحاب امام با اینکه جان خود را در خطر می دیدند ولی هرگز به آن فکر نمی کردند بلکه آنچه ‏برای آنان از جان عزیزتر بود حفظ سلامتی امام بود… در ظهر عاشورا آنگاه که امام به نماز ‏خوف ایستاد، سعیدبن عبدالله در برابر امام ایستاد تا تیر به امام اصابت نکند و آن قدر تیر خورد تا به ‏زمین افتاد و آن گاه و در همان حال که به زمین افتاده بود به امام گفت: ای فرزند رسول ‏خدا! آیا وفا کردم؟ ‏

ثالثا: اصحاب امام حسین فرصت بیرون رفتن از این بحران و نجات از مرگ را داشتند ولی هرگز از چنین فرصت هایی ‏استفاده نکردند و در کنار امام تا آخرین لحظه باقی ماندند.‏با اینکه امام در شب عاشورا بطور جدی از آنها خواستند که از این معرکه جان خود را نجات دهند و حتی هر کدام از آنها یکی از اهل بیت آن حضرت را هم با خود ببرد،با این حال آنان سخنانی بر زبان جاری کردند که بیانگر اوج ایثار و فداکاری و وفاداری آنان را نشان داد.
رابعا: اصحاب امام در موقعیتی سیاسی و فکری قرار گرفته بودند که اگر از ایمان کامل برخوردار نبودند ‏قطعا از امام فاصله می گرفتند زیرا که اکثر جهان اسلام در برابر بحران موجود سکوت اختیار کرده بودند و از امام ‏حمایت نمی کردند و آنهایی هم که همسو با امام بودند راه های دیگری را برای مبارزه پیشنهاد می ‏کردند.در چنین شرایط پیچیده سیاسی این اصحاب امام بودند که سخت خود را متعبد به مواضع فکری امام نشان ‏دادند.

و شاید دلیل برتری اصحاب امام حسین حتی بر اصحاب امام زمان از این جهت باشد که اصحاب امام زمان الگویشان اصحاب امام حسین می باشد،و اصحاب امام حسین با وفاداریی که از خود نشان دادند برای همیشه تاریخ، الگویی شایسته برای آزادی خواهان و پیروان حق و حقیقت بر جای گذاشتند و به همگان ثابت کردند که می توان تا آخرین قطرۀ خون از حق و حقیقت دفاع کرد و عقب ننشست.
پی نوشتها:
(۱). بحارالانوار: ج ۴۴، باب ۳۵؛ ر.ك: فروغ شهادت، ص‏۱۹۲.
(۲). كامل الزیارات، باب‏۷۹، ص‏۱۹۶.
(۳). همان، ص‏۲۴۲ از زیارت ۱۸.