کاش کبوتر حرمت بودم و دانه های محبتت دلم را به عشقت گرفتار می کرد و جلدت می شدم.
#به_قلم_خودم
#عکس_تولیدی
#یا_علی_بن_موسی_الرضا

آرزوی می کنم گاهی باد وزد و گاهی که باد می وزد آرزو می کنم با خود ببرد نگاه هرزه را.

گاهی رقص خون باید کرد.
گاهی در موج خون باید خفت.
گاهی به ملائک باید پیوست.
گاهی عشق را باید تفسیر کرد.
گاهی در موج خون باید افتاد از اهواز تا خاش، از خرمشهر تا خزر.
ولی این کشتن ها زنده می کند دلهای مرده را.
بکشید جوانانمان را در چهل سالگی درخت پیر جماران تشنه نمی ماند، با خون های شهدا انقلاب آبیاری می شود.

دلم در زیر آسمان نگاهت جا ماند و آسمان زیبایت دلم را هوایی می کند تا در پرچین لحظات با تو بودن غم سایه اش را از سرم کم کند.

گاهی که… قسمت اول

گاهی که دلم می گیرد، دست به دعا بر می دارم برای آمدنت.

گوشه ای از کنج دلم غوغا می شود و سکوت می شکند و صدای شکستن احساسم در گوشم می پیچد.

به خودم می گویم: آیا فریادرسی هست؟ و این گونه از منادی درون پاسخ می شنوم: الا بذکر الله تطمئن القلوب. چه کنجی را انتخاب کرده ام، تا چشم کار می کند، حضورت احساس می شود.

احساس با تو بودن را با عطشی مجنون وار سر می کشم. سیراب شدنم را جشن می گیرم با پایکوبی به درگاه بی نیازت.

ادامه دارد…