شاید گاهی آرزو کرده ای ای کاش هیچ گاه شبی با مهتاب، درختی با پائیز و کوچه ای با رهگذری قهر نکند اما آن گاه غافلی از معجزه آشتی و تکاپو برای دلربایی دوباره عاشق از معشوق

دوست دارم گرمای دلم یخ دلت را آب کند و مرا در آن حل کند حل شدنی بی بازگشت

رگ سفید حیات را با غیرتت پر ز خون حیا کن

پریدن مرغ از قفس را بسیار شنیده ام

گاهی آرزو می کنم کاش همچو مرغ از قفس پریده بودم

***********************************

 مرغ از قفس پرید را بسیار شنیده ام 

گاهی آرزو کرده ام کاش آن لحظه همچو مرغ از قفس پریده بودم

و هیچ دیگر فرصت جبران نمی کرد

گاهی تنفر را این گونه معنا می کنم: آب و آتش

و گاهی عشق را!؟