غضب یکی از رذائل اخلاقی است که اگر مهار نشود، بنیاد انسان را به باد می دهد و او را به خاك مذلت می نشاند.

کتاب زیبائی اخلاق، استاد فرحزاد، ص 54

نصف لشكر شيطان را شهوت و نصف ديگر آن را غضب تشكيل مى ‏دهد.

عبدالله شبر، اخلاق شبر، ص 220

امام علی (ع):
لا تَتَنافَسوا في عِزِّ الدُّنيا وفَخرِها، ولا تَعجَبوا بِزينَتِها ونَعيمِها، ولا تَجزَعوا مِن ضَرّائِها وبُؤسِها؛
در كسب عزّت و افتخارات دنيوى با هم به رقابت برنخيزيد و به زيور و نعمت آن، سرخوش نشويد و بر سختى و مشقّت دنيا، بى تابى مكنيد.

نهج البلاغة : خطبه ۹۹

قیام حره

بعد از واقعه کربلا در سال ۶۳قمری، مردم مدینه علیه امویان قیام کردند که این قیام حوادثی در پی داشت و به واقعه حَرّه شهرت یافت. مردم شهر با عبدالله بن حنظله -که پدرش حنظله به غسیل الملائکه معروف بود- بیعت کردند و بنی امیه را که شمار آنان به ۱۰۰۰ تن می‌رسید، نخست در خانه مروان بن حکم به محاصره افکندند، سپس از شهر بیرون راندند. امام سجاد(ع) از آغاز شورش خود را کنارکشید و با مردم هم داستان نگشت، چراکه این قیام به دلائل مختلفی چون رهبری قیام و اهداف آن و نحوه مدیریت آن با ایراد و مشکل روبرو بود .
در روزهای پرگیرودار واقعه حره، مروان (از دشمنان اهل بیت(ع)) نزد عبدالله بن عمر رفت و از او خواست تا خانواده وی را نزد خود نگاه دارد، ولی عبدالله نپذیرفت. مروان چون از حمایت او ناامید شد پناه به امام سجاد(ع) برد. امام با بزرگواری خاص خود خواهش او را قبول فرمود و کسان مروان را همراه با زن و فرزند خود به ینبع (چشمه ساری نزدیک مدینه از جانب راست کوه رضوی) فرستاد.
امام در این حادثه، ۴۰۰ خانواده را در کفالت خود گرفت و تا وقتی که لشکر مسلم بن عقبه (فرمانده لشکر یزید در واقعه حره) در مدینه بود هزینه آنان را می‌پرداخت.

جعفر شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع) ص83-86

امروز 30 تیرماه مصادف با سالروز قيام مردم مسلمان ايران به رهبري آيت الله كاشاني و به قدرت رسيدن مجدد دكتر محمد مصدق در سال 1331شمسی و هم چنین روز بزرگداشت آيت الله سيد ابوالقاسم كاشاني و درگذشت شيخ احمد كافي در سال 1357شمسی است.