در حال حاضر در زمینه غسل میت باور مردم متضاد با آن چیزی است که در اصل دین مطرح شده، در فقه عنوان شده که اولی‌ترین افراد برای غسل دادن میت همسر فرد هست در حالی که مردم تصور می‌کنند بعد از فوت زن و شوهر نامحرم می‌شوند.(البته دفن مرد توسط همسرش استثنا شده).

حال باید از این افراد سئوال کرد اگر زن بعد از فوت به شوهرش نامحرم می شود پس چگونه امیرالمومنین سلام الله علیه همسرش حضرت زهرا سلام الله علیها را غسل داد ؟!!!

آيا در قنوت نماز مي توان به فارسي دعا كرد؟

همه مراجع (به جزمکارم و فاضل): در قنوت نماز به فارسي دعا كردن جايز است.

آيت الله مكارم: در قنوت نماز به فارسي دعا كردن جايز نيست.

آيت الله فاضل: به احتياط واجب قنوت نماز باید به عربى باشد.

پي نوشت:

توضيح المسائل مراجع؛ ج‌1، مساله 1135

اجوبه الاستفتائات، س 488

آیا لاک ناخن وضو را باطل می‌کند؟ +نظر مراجع تقلید
اینکه بودن لاک روی ناخن در هنگام وضو گرفتن، موجب ابطال وضو می‌شود، سوالی است که در ذهن برخی جوانان وجود دارد.

سرویس دین مشرق - این روزها، این سوال را زیاد می شنویم که آیا با وجود لاک روی ناخن، وضو گرفتن صحیح است یا از منظر شرعی دارای مشکل است.

در این زمینه، عموم مراجع محترم تقلید، نظری واحد دارند و بودن لاک را مانع از صحت وضو می دانند؛ مگر لاک پس از وضو زده شود.

بر این اساس، تمام مراجع معظم تقلید در شرایط وضو عنوان داشته اند که یکی از شرایط صحیح بودن وضو این است که مانعی از رسیدن آب بر عضوی که باید در وضو شسته یا مسح شود، نباشد. بنا براین، قبل از وضو باید هر چیزی که مانع رسیدن آب به اعضای وضو است، برطرف شود. از آن رو که لاک ناخن و رنگهایی که دارای جرم هستند، مانع رسیدن آب می شوند، باید از اعضای وضو برطرف شوند و الا وضو باطل است.[1]

البته، اگر بعد از وضو گرفتن از این رنگ ها استفاده شود، در نماز اشکالی ندارد. اگر لاک روی ناخن انگشتان پا باشد نیز بر طرف کردن لاک یک انگشت از هر پا، برای وضو کافی است و لازم نیست لاک همه انگشتان پا برطرف شود.[2]

[1] توضیح المسائل مراجع مطابق با فتوای 12 تن از مراجع، ج 1، ص 163 و 173 و 187 و 188 و 217، چاپ سوم، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین قم 1378، ش، استفتائات مقام معظم رهبری، ص 23، سؤال 114، ترجمه فارسی، چاپ 22، بهار 1384، ش، نشر بین الملل استفتائات فاضل لنکرانی، ص 49، ج 1، چاپ اول انتشارات مهر، سال 1375 قم

[2] امام خمینی، تحریر الوسیله، ج 1 ، کتاب طهارت،ص 24، مسأله 14و 15 و 16

روز یکشنبه ۲۱ مرداد، ساعت ۹صبح

دلم در تاب و تبش می سوزد و برای بودن در صحن و سرایش زجه می زند. ز خاطرم که می گذرد بودن در کنار ضریح زیبایش، نفس کشیدن در صحن و سرایش، خواندن نماز در صحن باصفایش، دلم پر ز شادی غمباری می شود.
مروری بر تجربه ای از یک سفر معنوی، پر از رنگ و نور خدا با دلی پر از شور و امید، در زیر دو گنبد بهم چسبیده پر از یاد خدا.
چگونه می شود که دوباره دعوت شوی به تماشای گنبدی پر از نور خدا.
عشقت را بهانه می کنم تا مرور کنم خاطرات زیبای دعوت سخاوتمندانه ات را که به حضور طلبید مرا.
حال دیگر آرزویی دل و ذهنم را تسخیر نموده است تا جوادم ببخشی به من براتی دوباره برای حضوری زائرانه تا تسکین یابد دل دردمند و چشم اشکبارم ز سردی و سختی زمانه ام.
چه بی روح می شوم اگر امیدم بمیرد. امید داشتم به رسیدن دست غریبم به پنجره فولاد امام غریبم تا غربت را پاک کنم از افق نگاه خسته ز موج بلایم. اما سعی می کنم زینب وار صبوری را تمرین کنم تا الگو گیریم از آن برای افتان و خیزان روزگار.
همچون تو شبانه و غریبانه در کنج خانه ز زهر کین دشمنی در ردای عشق طی می کنم کوچه پس کوچه های احساس بی کسی را.
غربت زده دست و پا می زنم در غیبت ظاهری غائب همیشه حاضر از دیروز تا امروز شاید با نگاه سبز پر از سخاوتش برات زیارتی عاشقانه به گلشن جود و کرم را هدیه نماید به دل پر از احساسم.

در زمینه اعتراض هایی که در طول زمان و در راه انقلاب های بسیار پیش می آید گاهی رویکردی همچون رویکرد زیر می تواند باعث اعتراض گردد:
جیمز دیویس درباره انقلاب ها نظریه ای دارد که در ظاهر یک نظریه اقتصادی است. او معتقد است احتمال وقوع انقلاب ها، زمانی است که مدتی طولانی از توسعه عینی اقتصادی و اجتماعی، توسط یک دوره کوتاه مدت با یک عقب گرد سریع دنبال شود. توسعه طولانی باعث افزایش انتظارات می گردد و رکود کوتاه مدت سبب ایجاد فاصله غیرقابل تحمل بین انتظارات و دریافت ها و در نتیجه وقوع انقلاب می شود، یعنی اگر جامعه ای برای مدتی نسبتاً طولانی دستاوردهایی اجتماعی _ اقتصادی داشته باشد و سپس کسب آن ها با رکود سریع مواجهه شود، آن جامعه دست به اغتشاش خواهد زد.۱

دیویس معتقد است مردم وقتی در شرایط محرومیت مطلق هستند، دست به شورش و انقلاب نمی زنند، چرا که انرژی خود را صرفا جهت زنده ماندن به کار می گیرند، بلکه محرومیت نسبی سبب اعتراض می شود. محرومیت نسبی زمانی شکل می گیرد که یک دوره نسبتاً طولانی از رفاه وجود داشته باشد و طی آن این انتظار ایجاد می شود که می توان نیازها را به طور دائم برآورده ساخت، اما اگر به دنبال این دوره رفاه، یک دوره افول و رکود پیش آید و شاهد کاهش میزان خدمات و کالاها باشیم، احساس ناامنی و احساس ترس از آینده اقتصادی و معیشتی افراد شکل می گیرد و میان انتظارات مردم و واقعیت ها فاصله و شکاف رخ می دهد و در نتیجه مردم دچار سرخوردگی شده و دست به اعتراض، شورش و انقلاب می زنند.۲

مردم در سالیانی که از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی می گذرد با چشمان خود رفاه بیشتر و دستاوردهای علمی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را نظاره گر بوده اند و همیشه با شرکت در انتخابات مختلف و جشن های پیروزی انقلاب حضوری پررنگ و استکبارستیزانه داشته اند. سالیانی نه چندان دور شعار انرژی هسته ای حق مسلم ماست را با گوشت و پوست و استخوان خویش فریاد زده اند. ولی زمانی که برنامه ها و سیاست های عوام فریبانه ای در جهت محروم نمودن آنان از این دستاوردها شکل می گیرد. بسیاری از دشمنانی در لباس دوستی خاله خرسه توقف قطار رو به پیشرفت انقلاب را با اهداف و اغراض سیاسی و براندازانه در راه منحرف نمودن آن از ریل و صراط الهی در پیش می گیرند. مردم به عنوان پایه های استحکام نظام روز به روز سفره معیشتشان کوچک و کوچکتر می شود، رفاه خویش را که با انقلاب و پا به رکابی آن بدست آورده اند را روبه زوال می بینند از این رو دست های داخلی و خارجی بسیاری را که در راه رساندن انقلاب به بن بست در کار هستند را به خوبی گذشته حس نمی کنند. پس دشمن در رسیدن به هدفش جسورتر شده و با شعارهای پوچی همچون مذاکرات آزادانه با تمام دنیا و استفاده از دوستی آنان برای پیشرفت را بیش از گذشته در بوق و کرنا می کنند و دیگر افراد کمی هستند که با بصیرتی حسین گونه راه عزتمند استقلال را به ذلت رعیتی نبخشند.
منبع:
۱. مصطفی ملکوتیان و دیگران، انقلاب اسلامی و چرایی و چگونگی رخداد آن، قم: موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان، ۱۳۸۷، ص ۸۱.
۲. غلامرضا جمشیدی ها و قاسم اویسی فردویی، تطبیق نظریه دیویس با انقلاب اسلامی، فصلنامه مطالعات جامعه شناختی، شماره ۱۸، تیرماه ۱۳۹۰، ص۳۸.