تسنیمی از بهشت

گوشه ابروی عمه

22 مهر 1397

حالا که با سر آمده‌ای سوی عمه
آرام سر بگذار بر زانوی عمه

حالا که ای کشتی، تو را درهم شکستند
پهلو بگیر آرام پس پهلوی عمه

از کوفه که با خطبه لشگر را بهم ریخت
دیگر نمی آیند رو در روی عمه

دست مرا در دست های خود نگه داشت
هر قدر ضربه خورد بر بازوی عمه

نه معجری دارم نه روبند درستی
خیلی خجالت میکشم از روی عمه

غصه نخور، چون درحجاب نور بودیم
چشمی نیفتاده است بر گیسوی عمه

گفتم سر تو سنگ خورد، آنجا که دیدم
خون میچکد از گوشه ابروی عمه

#آرش_براری

نظر دهید »

وای رقیه

22 مهر 1397

امروز روضه هیئت یک رنگ و بویی دیگر داشت. امشب کمی قلبم درد دارد و تیر می کشد. احساس سنگینی در قلبم دارم.

روضه امروز هیئت را که دوباره در ذهنم مرور می کنم، تجسم دختری سه ساله که همیشه لقب مادر پدر را به خود اختصاص می دهد جلوی چشمم مجسم می شود.

دختری که مادر حسین(ع) شد. دختری که همچون مادر که در اوج جوانی پیر شد، در اوج کودکی پیر شد. از غم پدر، از غم مادر، از غم برادر، از زمزمه و اشک و آه و ناله ای که وقتی اسم پدر را می آورد کتک می خورد و همچون مادر پدر از کین دشمنان بی نصیب نماند.

دختری که در خرابه و در غربت جان داد. غریبانه این که از غسل دادنش زن غساله به جهت تن خراشیده و چاک چاک و غرق کبودیش امتناع کرد.

و غریبانه تر تا آنجا که از تدفینش در قبرستان مسلمانان شام امتناع کردند، به جهت تهمت خارجی و کافر بودن.

چه غریبانه دوباره جسم بی جانش را برای دفن به خرابه آوردند و دوباره خراب و خراب و خرابتر شد، حال اسرای کربلا. وای از این همه مصیبت، وای از این همه عزا، وای از این همه غم.

نظر دهید »