زندگی می کنم … حتی اگر بهترین هایم را از دست بدهم!!! چون این زندگی کردن است که بهترین های دیگر را برایم می سازد. چه گوارا

سوره مبارکه شوري آیه 38 وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده و نماز را بر پا داشته و كارشان با مشورت ميانشان انجام مى گيرد و از آنچه روزيشان داده ايم انفاق مى كند.  

بارالها، وحدت را بين مسلمين آنچنان محكم گردان كه هيچ صاعقه‌اي نتواند در آن مؤثر افتد.

شهيد احمد دادستان

امام رضا(ع) فرمودند:
الأَئِمَّةُ خُلَفاءُ اللَّهِ عَزَّوجَلَّ فى أرضِهِ؛ امامان، جانشينان خداوند عزوجل در زمين هستند.(دانش نامه قرآن و حدیث: ج 9، ص 474، ح 226)

آيه شماره 23 از سوره مبارکه حدید

لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ
اين بخاطر آن است كه براى آنچه از دست داده‏ايد تأسف نخوريد، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشيد؛ و خداوند هيچ متكبّر فخرفروشى را دوست ندارد.
1- نعمت‏ ها از خداوند است، «آتاكم» ولى سلب نعمت به خداوند نسبت داده نشده است. «ما فاتكم»
2- علم به آثار و اهداف حوادث، سبب آرامش است. «فى كتاب من قبل ان نبرءها… لكیلا تأسوا»
3- خداوند از ثبت حوادث در لوح محفوظ خبر داده تا بندگان غصّه نخورند و مغرور نشوند. «لكیلا تأسوا… و لاتفرحوا»
4 - غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته‏ ها و یا سرمست شدن به داشته‏ها مذموم است. «لكیلا تأسوا… و لاتفرحوا»
5- كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مى‏كند فضیلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى ‏فروشد. «مختال فخور»
6- خیال‏ هاى درونى، مقدّمه فخر فروشى‏ هاى بیرونى است. «مختال فخور»