امام علي(ع) فرمودند: ذِكرُنا أهلَ البَيتِ شِفاءٌ مِنَ الوَعكِ وَالأَسقامِ و وَسواسِ الرَّيبِ؛ ياد ما، اهل بيت، شفابخش بيمارى‏ها و ناخوشى‏ها و وسوسه شک است.

(ميزان الحكمة: ح 21703)

آمنه (س) مادر پیامبر اسلام (ص)
آمنه دختر‏ وهب‏ و مادرش برّه (به معنای نیکوکار) نام داشت.(1)
آمنه از عبدالله به پیامبر اسلام حامله شد و براساس نقل هایی که از او وجود دارد، مصائب و دردهای این دوران را به جهت حامله بودن به پیامبر احساس نکرد: «زمانی که به او (پیامبر اسلام) حامله شدم اصلاً احساس نکردم و در دوران حاملگی اثر سنگینى حمل که بر حسب عادت به زنان دست می دهد به من دست نداد، در این میان خواب دیدم که گویا کسى نزد من آمد و گفت تو به خیر الانام حامله ای؛ زمانی که هنگام زائیدن رسید، بسیار به من آسان گذشت.(2)
زمانی که پیامبر اسلام، حجة الوداع خود را تمام می کرد و در حال برگشت به مدینه بود، به قبرى رسید که درحال خراب شدن بود. ایشان پیش آن قبر مدت طولانی نشست، سپس به گریه افتاد و در بالای آن قبر گریه کرد. اصحاب به ایشان گفتند: یا رسول اللَّه این قبر کیست؟

فرمود: «قبر مادرم آمنه بنت وهب است. از خدای تعالى درخواست کردم اذن در زیارت وى به من بدهد، پس إذن داد و من به زیارت آمدم». (3)
زمانی که پیامبر خدا شش ساله بود، آمنه به همراه پیامبر خدا جهت دیدار اقوم خود در مدینه و زیارت قبر عبدالله شوهرش، به مدینه سفر کرد. این سفر به همراه عبدالمطلب و ام ایمن انجام شد و در برگشت از آن سفر آمنه فوت کرد.(4)

(1). شیخ مفید، محمّد بن محمد بن نعمان، المقنعة، ص 456، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.
(2). شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 196، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.
(3). شیخ مفید، الفصول المختارة، محقق، مصحح، میر شریفی، علی، ج 2، ص 64، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.
(4). طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ج 1، ص 188، قم، بعثت، چاپ اول، 1413ق.

آيه شماره 24 از سوره مبارکه حدید

الَّذينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميدُ
همانها كه بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل دعوت مى‏كنند؛ و هر كس (از اين فرمان) روى‏گردان شود، (به خود زيان مى‏رساند نه به خدا)، چرا كه خداوند بى‏نياز و شايسته ستايش است
1- بخل كردن و سفارش نمودن به بخل، از نشانه‏ هاى افراد متكبّر و فخرفروش است. «مختال فخور الّذین یبخلون و یأمرون النّاس بالبخل»
2- بخیل، محبوب خدا نیست. «و اللّه لایحبّ كلّ مختال فخور الّذین یبخلون»
3- گناه آنجا خطرناك مى‏شود كه سیره انسان شود. «یبخلون و یأمرون… بالبخل»
4- چون بخیل مى‏داند كه اگر دیگران بخشش كنند، بخل او هویدا و سبب رسوایى او مى‏شود، به دیگران دستور بخل مى‏دهد. «یأمرون الناس بالبخل»
5 - بخل، اعراض و رویگردانى از فرمان خداست. «و من یتولّ»

تويي كه در نفست مي‌وزد شميم بهار
بيا به كوچه ما، عطر نرگسانه بيار
تو جاودانه‌‌تر از حس آفتاب و درخت
تو عاشقانه‌تر از شوق آب و شاليزار

امام صادق علیه السلام
هر كس همسايه اى را داشته باشد كه گناه مى كند ولى او را نهى نكند، شريك در گناه اوست.
مَن لَهُ جارٌ و َيَعمَلُ بِالمَعاصى فَلَم يَنهَهُ فَهُوَ شَريكُهُ؛
ارشادالقلوب(دیلمی) ص183

🌷 @ShamimYass